The pain that I've been keeping

Chatper 1

I'm Navae Kimberly Kate Mirafuentes, 17 y/o, i do have a two brothers and my stepsister

[Flashback]

I'm 10y/o.

I was in my room when i heard someone crying, kaya lumabas ako

I saw mommy and daddy, pinapatahan nila yung girl, she's cute, pumunta ako doon para tanongin sila

"Mommy who is she po?" enosente kong tanong

"She's Guinea Bianca baby she's 10y/o din , i a-adopt her, she's your new sister" nakangiti ni mommy na sagot sa akin

I feel sad, I'm not enough pa ba?

"Mommy, but you already have me naman po eh" nakanguso kung sabi

"Navae, don't be like that it's rude!" sabi ni Daddy na parang nagagalit

"Greg, don't shout at her!" pagtatanggol sakin ni Mommy

"M-Mommy it's okay lang po, H-hi Guin, i-i'm sorry" paghingi ko ng tawad sa batang umiiyak

4 year's had passed

I'm now a High School girl, the day i turned 12,that day, that day they focused on Guin, hindi na nila ako binibigyan ng attention, even my brother's.

They didn't also remember my birthday, only tita Rachel remember it, she invited me on her home at pinaglutoan ako ng mga favorite ko, she's my mom's sister, she's so sweet.

At my age, I already suffering some depression and anxiety attack, at ang natatakbuhan ko lang ay si tita Rachel

One day i ask kuya Nico if he have a time, magpapaturo sana ako sakanya ng mga assignments ko

"Kuya Nico, hindi po ba kayo busy? magpapatulong po sana ako sa assignment ko" nakangiti kong pilit habang sinasabi yun

"I'm sorry Kate, tuturuan ko rin kase si Guin" hindi nakatingin nyang sabi

"O-okay po" yun nalang ang nasabi ko

It's always her. Guin, Guin, Guin it's always Guin.

Pumunta nalang ako kay kuya Neil

"Kuya Neil, are you busy po ba?can i ask some help po?, magpapaturo sana ako sa mga assignments ko" nakangiti ko na namang pilit sakanya

"sorry baby but rn kuya Neil is busy po, may pupuntahan kami ng mga kaibigan ko eh, kay kuya Nico mo nalang" nakangiti nyang sabi sabay hawak sa ulo ko

"B-but, kuya Nico is aslo teaching Guin" Mapait akong ngumiti
"but, it's okay lang po, kay tita Rachel nalang ako magpapaturo" sabay alis ko sa harapan nya

Pumunta na ako  sa bahay nila tita Rachel, bali malapit lang naman bahay nila, pagdating ko sa bahay ni tita ay umiyak na agad ako sa kanya

She hugged me tight,
She comfort me
She's always their when i need someone

Ginagawa nya ang hindi kayang gawin ng pamilya ko

i was so lucky to have her.

[End of Flashback]

That one person na naging sandigan ko ay wala na, wala na akong malalapitan, wala na akong masabihan, wala na yung isang taong nagpapasaya sa akin, wala na si Tita Rachel

It's been 2years, after that accident, nahulog sa bangin ang sinasakyan niya, hindi sya nakaligtas, nihindi sya nakapag paalam sakin,

Sa totoo lang, nilalakasan ko na lang talaga ang loob ko sa araw araw pero pagod na pagod na talaga ako sa mga nangyayari sakin. I always gaslight myself na magiging okay din ang lahat pero everytime na gina gaslight ko yung sarili ko in the next minute gusto ko ng sumuko sa hamon ng buhay.