"ဒါဆိုဘာလို႔ကြယ္ရာမွာ ခ်စ္တယ္ေျပာၿပီးငိုေနရတာလဲ ေရွ႕တင္ဒဲ့သြားေျပာပါေတာ့လား မင္းဒီလိုကြယ္ရာမွာပဲငို ကြယ္ရာမွာပဲခ်စ္တယ္ေျပာေနရင္ ေရွာင္းက်န႔္က ဘယ္လိုလုပ္သိမွာလဲကြ"

"ငါေျပာမထြက္ဘူး ငါ့ရဲ႕စကားေတြနဲ႕အျပဳအမူက ေရွာင္းက်န႔္ရဲ႕အသနားခံမႈနဲ႕ မထိုက္တန္ဘူးလို႔ထင္တယ္"

"အဲ့ဒါက မင္းအထင္ေလဝမ္ရိေပၚ အကယ္၍သာ ေရွာင္းက်န႔္လိုခ်င္ေနတဲ့အရာက သူ႕ကိုအမွန္တကယ္ဖြင့္ေျပာလာမွကိုသာဆိုရင္ မင္းဘယ္လိုလုပ္မလဲ"

"ငါ...ငါမသိေတာ့ဘူးရိုဟန္"

"မင္း‌ေ-သခ်ာစဥ္းစားပါဝမ္ရိေပၚ မင္းမွာအခ်ိန္သိပ္မက်န္ေတာ့ဘူး ငါဒါပဲေျပာမယ္"

ဆိုကာ ေျပာ၍ထြက္သြားေသာရိုဟန္ရဲ႕စကားကိုရိေပၚနားမလည္ပါ။ သူ႕အေတြးေတြနဲ႕သူ နစ္ေမ်ာလ်က္ ေရွာင္းက်န႔္ရွိရာကိုျပန္လာခဲ့သည္

...................................................................................

ရိေပၚ အခန္းသို႔ေရာက္ေတာ့ ပစၥည္းေတြထည့္ေနတဲ့ဝမ္ခ်င္နဲ႕ေရွာင္းက်န႔္ေၾကာင့္

"ဒါက ဘယ္သြားၾကမို႔လဲ"

ဝမ္ခ်င္က

"Dr.က ေဆး႐ုံဆင္းလို႔ရၿပီတဲ့ေလ ေရွာင္းက်န႔္ကလည္း ေဆး႐ုံမွာမေနခ်င္ဘူးတဲ့ အဲ့ဒါေၾကာင့္ျပန္ၾကေတာ့မလို႔"

"အမ္? အင္း..."

အထုတ္ေတြထုတ္ကာ အထုတ္သုံးပုံ ႏွစ္ပုံကိုဝမ္ခ်င္နဲ႕ ရိုဟန္က သယ္သြားကာ

"ေရွာင္းက်န႔္ေရ အေနာက္ကလိုက္ခဲ့ေနာ္"

"ဟုတ္ကဲ့ဝမ္ခ်င္"

ရိေပၚက အထုတ္ေတြကိုငုံ႕ၾကည့္လ်က္ ေရွာင္းက်န႔္ကိုၾကည့္ကာ

"အိမ္ျပန္မလို႔လား"

"အင္း"

"ဟို...ေနကလည္း ‌ေ-သခ်ာေတာ့မေကာင္းေသးဘူးေလ ေနာက္ၿပီး အခုမွမနက္၁၀နာရီပဲရွိေသးတာေလ ညေနမွေအးေဆးျပန္လည္းရတာပဲကိုး"

"ငါ့မွာလုပ္စရာေတြရွိေသးတယ္"

"လုပ္စရာေတြ?"

"အင္း မင္းဘာေျပာခ်င္လဲ ငါ့ကို"

"ဟမ္ အမ္း...ငါကဘာေျပာရမွာလဲ"

🌸More Than Friends(သူငယ်ချင်းထက်ပိုသော)🌸[Complete]Where stories live. Discover now