ဖြောင်း!!!
"ခင်များ!!!!!"
"မင်မေလင်ကို အုံဖွပါလား။ ငါ့သားမှာထိုင်တောင်မထိုင်နိုင်တော့ဘူး။ မင်းဆင်းစမ်း!!ခုကုတင်ပေါ်ကဆင်း!"
"ဟာ အတင်းမဆွဲနဲ့ ဘာမှမဝတ်ထားဘူး။ မမြင်သင့်တာတွေ မြင်ကုန်မယ်။အရင်ကဆို ခင်များပဲထိုးကျွေးပြီးတော့ ခုမှဘာတွေ လာဖြစ်နေတာလဲ။"
"တောက်!!!!မင်းကွာ....မနက်စောစောစီးစီးအကုသိုလ်ပေးနေတာပဲ။"
"သွားစမ်းပါဗျာ။ ဒီမှာ ခုမှ တစ်ကိုယ်လုံးသနိ့စင်ရမှာ။ baby လေးဟုတ်တယ်မလား။"
"အွန်း...."
"Rue!!!!"
ဟိုကောင်ပြောသမျှ ခေါင်ငြိမ့်နေတဲ့ သားကြောင့် သွေးပါစောင့်တိုးချင်လာပြီ။
"မင်းတို့ကွာ...ငါသွားမယ်။ ဆင်း ခဲ့ကြ!!"
"ဟုတ်ကဲ့....ဒယ်ဒီ..."
"ဟုတ်ကဲ့...ဒယ်ဒီ..."
"နေသစ်မဟာ!!!!!!"
"ဘာလဲ!!!!!"
"မင်းငါ့ကိုအဲ့လိုခေါ်စရာမလိုဘူး။ နားခါးတယ်။"
"အဲ့တာဆိုလည်း မခေါ်ဘူး။ အရင်လို ခင်များလို့ပဲပြောမယ်။"
"တောက်!!!ကျပ်ကျပ်သတိထားနေ။"
ဒုန်း!!!!!!!!!
တံခါးကိုစောင့်ပိတ်သွားတဲ့ အဲ့အဖိုးကြီးက အချိုးကိုမပြေတာ။ ကိုယ့်ထက်များငယ်လို့ကတော့ နရင်းကို သုံးလေးချက်လောက်ပိတ်အုပ်တယ်။ လောလောဆယ်တော့ ငါ့ကို နှစ်ချက်အုပ်သွားပြီ။
"တောက်!!!!"
"မောင်......"
"အော် မောင်ချီပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးမယ်နော်။"
"မောင်ကလည်း ထိုင်လို့တောင်မရအောင်ထိ ဘာလို့....အဟင့်.."
"အော်မငိုပါနဲ့။ ဒါမျိုးကဖြစ်တက်ပါတယ်။"
"အရင်ကကြအဲ့လိုမဟုတ်ပဲနဲ့။"
"အဲ့တုန်းကစောသေးလို့လေ။ အမှတ်အသားပေးချင်တယ် Rue..."
"ဟမ်! ညတုန်းကမပေးလိုက်ဘူးလား!!!"
"ညက ဘာမှတောင် သိပ်မလုပ်ရဘူး။ မေ့သွားတာကို။"
Part 52
Start from the beginning
