Titrek adımlarımla intihar eden kadının baş ucuna çömeldim.
Öldün mü? dedim.
Sonra ölmüşsündür dedim.
Ölmüştür.
Öldüğü için ağlamadım.
Yaş yaş beyazla kutsanan saçlarını okşadım.
Her okşayışımda akan kanı hissettim.
Nefes almaya çalışmasını izledim.
Öldün dedim.
Daha çok ağlamadım.
Kadın açtı gözünü
Ölmedin mi?
Ölmemişsin dedim.
Bir de ölmediği için ağlamadım.
ilk defa hissizliği hissettim.
Ölüm damarlarımda gezintiye çıktı adeta.
Ve o ölümün soğukluğu karşısında titremeye başladım.
Saniyelerin kıyameti ensemde bitiverdi.
Ölümü isteyen kadının ölme ihtimalinin, kalbime bıçakla kazındığını hissettim.
Hiç ağlamadım...
Ağlayamadım.
BINABASA MO ANG
MAHŞERE MEKTUPLAR
Poetry"Gözlerin, bir tablo gibi bayım. Karşısında hastalıklı gözlerimin durması, nasıl da olanaksız." "Bazı hikayeler yarımdır, ister dönüp defalarca okumaya kalk, ister devamını yazmaya çalış, lakin unutma; hikayenin sonu hep aynı bitecek ve hiçbir mürek...
