2.bölüm - Yolculuk

883 255 154
                                    


Buraya hikayeye başladığınız tarihi yazarmısınız lütfen✍


Keyifli okumalar >3

_________________________

Özellikle susmak, susturulmaktan daha tehlikeli

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

Özellikle susmak, susturulmaktan daha tehlikeli. Sesinden vazgeçenin içine bakmayı içiniz kaldıra bilirmi?
Küçük İskender

2.bölüm - Yolculuk

Abimin zile basmasından kısa süre sonra annem hızla kapıyı açtı yüzünde endişe vardı beni hiç umursamadan "Oğlum iyisin değilmi bir şeyin yok?" dedi abim hızla "Anne bir şey mi oldu?" annem başını hızla iki yana saladı.

"Hayır oğlum sadece normalden geç geldin eve o yüzden endişelendim" diyip bakışlarını bana çevirmesiyle kaşları çatıldı "Bu zaman kadar nerdesin sen Zilan?" dedi sinirle "Saat kaç oldu ama bizim hanımefendi evde değil sen anca gez toz ablan ise okuyacağı yerde bana yardım etsin sen ne işe yararsın bu evde" abim sinirle "Anne!"

"Ne anne oğlum kaç yaşına geldi bir işin uçundan tutuğu yok bir de okyacak hanımefendi onun yüzünden evimizden taşın-" daha annem sözünü bitirmeden abim konuştu "Anne yeter yeter artık az gitt kardeşimin üstüne" Annem sinirle yüzüme bakıp kapıdan çekilip içeriye girdi.

Dudaklarımı bir birine bastırdım ardından yerdeki bakışlarımı çekip abime baktım "Sen onu dinleme abicim her zamankı annem işte bizim için endişelendiği için böyle" başımı olumlu anlamda saladım.

Benim için değil abi senin için ve kız kardeşim için endişelendi sanki ben onun evladı değildim neden bana böyle davranıyor ki annem böyle davranarak kalbimi derinden yaralandığını.

Farkında değilmi belki de farkında ama her zamankı gibi beni umursamıyor derin nefes aldım "Hadi artık içeriye girelim abi" diyip burukca gülümseyerek abime baktım başını salayıp elimi hiç bırakmadan eve girdik.

Elimi yavaşca abimin avcunun içinden ayırdım ardından kapıyı kapatıp içeriye girdim abim çoktan salona girmiş koltukta oturuyordu hızla elimdeki sepeti masaya koyup abim gilin yanına yaklaştım.

Babamın yanına yaklaşıp yanağından öptüm "Babam bu gün nasılsın?" diyip gülümseyerek babama baktım "İyim ben güzel kızım" diyip saçımı okşadı "Sen nasılsın bakalım heycan varmı bakayım yakında universte başlıyıcaksın" tam ağzımı açıp babama cevab vericeken.

Annem benden önce davrandı "Olmazmı şuan sevincinden ayakta duramıyor hanım efendi gerçi ilk okulu bitirdi neye gerekse hanım efendi universte okumak istiyor hı da neyine lazımsa" dedi nefretle gözlerimi sıkıca kapatım.

Berdel Where stories live. Discover now