"မင်းက ကိုရီးယားလူမျိုးဖြစ်တာကို ဂျပန်စာမှာ ဘာလို့တော်နေရတာလဲ
ငါကတော့ စာဆို ဘာစာမှမလုပ်ချင်ဘူး ဂြိုလ်ကြီးကိုးလုံးက ကြော်စားလို့လဲမရဘူး ကလိုရိုဖီးက ဂိမ်းလဲမဟုတ်ပဲနဲ့"
Daeyoung က တစ်ချက်ခေါင်းရမ်းမိလိုက်တယ်။စက်ဘီးလက်ကိုင်ကို မယိုင်အောင် လက်တစ်ဖက်တည်းနဲ့အားပြုထိန်းထားရတဲ့အပြင် ဒီငနဲရဲ့ ပွစိပွစိ စကားသံတွေကို နားထောင်ရသေးတယ်။
အတန်းထဲရောက်တော့ Daeyoung ဘေးနားမှာထိုင်တဲ့ စာကလေးRikuက အိပ်ချင်လို့ဆိုပြီး နောက်ဆုံးအတန်းမှာသွားထိုင်တယ်။Daeyoungဘေးနားကိုတော့ ပါးရဲရဲနဲ့ကောင်မလေးက လာထိုင်တယ်။Daeyoungအသက်က ၁၄ထဲကို မသိမသာဝင်လာပြီမို့ လူပျိုစိတ်ကလေးဖြစ်နေပြီ။လူပျိုဝင်စကောင်လေးတစ်ယောက်က ဘေးမှာကောင်မလေးတစ်ယောက်ရှိနေတော့ ရှက်ကိုးရှက်ကန်းလေးတွေဖြစ်မိတယ်။
စာသင်ချိန်မှာ အနောက်ကနေ စာရွက်လုံးတွေပစ်နေတဲ့ Rikuဆိုတဲ့ဟာလေးကိုတော့ Daeyoung က မသိကျေးကျွန်ပြုနေလိုက်တော့တယ်။
*ဟေ့ကောင် စာကိုပဲကြည့်ဘေးကိုမကြည့်နဲ့* ဆိုတဲ့စာရွက်ကြေထဲက စာလုံးတွေကြောင့် Daeyoung တစ်ယောက် လိပ်ပြာမလုံပဲ အရှေ့ကစာအုပ်ထဲ ခေါင်းဝင်တော့မယ့်အတိုင်း ကြည့်နေတော့မှ Rikuက ကျေနပ်ပြုံး ပြုံးတယ်။
အဲ့လိုနဲ့ မနက်ခင်းတိုင်း ယိုင်နဲ့နေတဲ့စက်ဘီးလက်ကိုင်ကိုထိန်းပေးရတာဟာ Daeyoung ရဲ့ လစာမရတဲ့ အလုပ်လေးဖြစ်လာတယ်။
'ငါ့ကို လှည့်ကြည့်အုံး'
'ငါ့နေရာကိုနေထိုးနေလို့ တံခါးပိတ်ပေးပါလား'
'မုန့်ပါရင်ကျွေးအုံး'
'စာနားမလည်ဘူး '
ဘာအကြောင်းပြချက်ကြောင့် Daeyoung ဟာ အဲ့စာရွက်ေကြထဲက စကားလုံးတွေကို အရေးလုပ်မိသွားတာပါလိမ့်။
အင်္ဂါနေ့မှာ Daeyoung တို့ အသင်းကျတယ်။ဆရာတွေကို ကြိုရတာနဲ့ သန့်ရှင်းရေးတွေလုပ်နေရတာမို့ ဟိုငနဲက အလိုက်သိစွာနဲ့ အရင်ရက်တွေလို
စကားမများတော့ဘူး။သူ့ဟာသူ စာသင်ခုံပေါ်မှောက်အိပ်လိုက် တွေ့သမျှလူကို စကားတွေပြောလိုက်နဲ့။
"Daeyoung အတန်းထဲက အားကစားရုံသော့ ယူခဲ့ပြီး လိုက်လာခဲ့နော် ညနေကျ ရုံထဲသန့်ရှင်းရေးလုပ်ရမယ်"
💌 (3)
Zacznij od początku
