ကျွမ်းကျင်စားဖိုမှူးစနစ် (ယွမ်ကျိုး)

အပိုင်း(၃၅)

ဝူကျိုး ကောင်းမွန်စွာ အိပ်စက်အနားယူနေစဉ် တံခါးခေါက်သံကြောင့် လန့်နိုးလာသည်။

"ငါ့ကောင်မလေးရောက်လာပြီဘဲ။ ငါအဝတ်အစားတောင် မလဲရသေးဘူး" သူဟာ ညအိပ်ဝတ်စုံကို အလျင်စလို လဲလိုက်ပြီး တံခါးသွားဖွင့်ပေးသည်။

"ဟေး အချစ်လေး ရောက်လာပြီလား။ မနက်စာ စားပြီးပြီလား" အဖြူရောင်ဂါဝန်လေးကို ဝတ်ဆင်ထားသော ဆံပင်ခပ်တိုတိုနှင့် သိမ်မွေ့သော မိန်းကလေးသည် တံခါးပေါက်ဝတွင် မတ်တပ်ရပ်နေသည်။ သူမက ဝူကျိုး၏ချစ်သူကောင်မလေးကျွမ်းရှင်းမူ ဖြစ်သည်။

"ရှင် မနေ့ညတုန်းက အိပ်တာနောက်ကျတဲ့ပုံပဲ။ ၁၀နာရီတောင် ရှိနေပြီလေ။ မနေ့ညက အချိန်ပို ဆင်းရတာလား။ ကျွန်မကို ဖုန်းတောင် မခေါ်ဘူး" ဆံပင်ခပ်တိုတိုနှင့်ကောင်မလေးက ဝူကျိုးကို ကြည့်လိုက်သည်။ သူ့လက်ထဲမှ မနက်စာအိတ်ကို ပြကာ သူမ သိလိုသော မေးခွန်းများကို စတင်မေးမြန်းသည်။

"မဟုတ်ရပါဘူး။ မနေ့ညကဆိုရင် ပုံမှန်ထက်တောင် စောဆင်းသေးတယ်" ဝူကျိုးက သူ့ကောင်မလေးကို တစ်ခါမှ မလိမ်ခဲ့ပေ။

"ဒါဆိုရင် ဘာဖြစ်လို့ ရှင့်ရဲ့ပုံစံက ပင်ပန်းနေပုံပေါက်နေတာလဲ" ကျွမ်းရှင်းမူက ဝူကျိုးကို သံသယမျက်ဝန်းဖြင့် ကြည့်လိုက်ပြီး ဧည့်ခန်းထဲရှိ စားပွဲဆီ လမ်းလျှောက်သွားကာ မနက်စာကို စားပွဲခုံပေါ် တင်လိုက်သည်။

"ဒီရက်ပိုင်းအတွင်း အလုပ်အရမ်းပင်ပန်းတော့ မနေ့ညက အိမ်ပြန်‌ရောက်တာနဲ့ အိပ်ပျော်သွားတာပါ။ နောက်ဆိုရင် ချစ်လေးကို အရင် ဖုန်းခေါ်မယ်။ အခုတော့ ကိုယ် ရေသွားချိုးတော့မယ်" သူ့ခေါင်းကို ကုတ်လိုက်ပြီး ဝူကျိုးက ရေချိုးခန်းထဲ အလျင်အမြန် ပြေးသွားသည်။ သူ့တိုက်ခန်းသည် မြို့တော်၏အဝေးပြေးလမ်းမများနှင့် နီးသောကြောင့် ငှားရမ်းခအရမ်းဈေးမကြီးပေ။ သူ့ကောင်မလေး သူ့ဆီ အပတ်စဉ်လာလည်လေ့ရှိသည့်အကြောင်းကို တွေးမိသောအခါ ပစ္စည်းအစုံအလင်ပါသော တိုက်ခန်းကို ငှားရမ်းခဲ့သည်။ ထိုမှသာ ‌စိတ်အနှောင့်အယှက်များဖြစ်သော ခံစားချက်များမှ ကင်းဝေးလိမ့်မည်။ တိုက်ခန်းသေးလေလေ လိုအပ်ချက်များလေလေဖြစ်သည်။