Yıl 2004. Raccoon City çökeli çok oldu, sadece savaşmak için bir arena halinde duruyor. Öylece bekliyor. ABD'de işler karıştı, kontrol altına alınamayan kimlikler için imhaya ve aşıya ihtiyaç var.
Gece yarısı bir telefon çaldı. Leon nöbet bölgesindeyken, sese doğru yöneldi. Diğer polislere kaş göz işareti yaparak onaylarını aldı. balkondan çıktı, daireye girdi: "İyi de bu ne lan böyle, gece yarısı?" Diye çıkıştı. Zor eğitimlerin ardından zor günler gelmiş, Leon belli ki pek dinlenememişti. Hızlıca açtı: "Alo?" "Leon Kennedy, Sayın Başkan sizi bizzat görmek istiyor. Muhtemelen göreve atanacaksınız." Bu ses üst kuvvetlerden bir tanıdığının sesiydi. Kafası dağınıktı- üstüne düşünmedi. "Pekala, araç ayarlayıp -" Sözü kesildi Leon'un. "Başkan hayır diyeceğinizi düşünmedi, araç yolladı bile, sadece üstünüze çeki düzen verin." Leon teşekkür edip telefonu kapattı.
RPD'den ayrılalı- atanalı uzun bir zaman geçmişti. Artık tamamen gizli işlerde çalışıyordu, ve yine başkandan emir alacaktı. Başka şansı yoktu, hayatını bir polis departmanında devam ettirmesi imkansızdı ki, Raccoon City bile bu kaosu kaldıramamıştı. Üzgündü belki ama, potansiyelini gösterebileceği en kapsamlı yerdeydi şu anda. Şartları iyiydi.
"Yine başkandan talimat gelecek gibi görünüyor, çıkmam lazım" Diğerlerine haber verdi, ceketini alıp çıkarken bir çalışan konuştu: "Bol şanslar yakışıklı..!" Leon her zamanki gibi sırıttı, o meşhur kendine tapulu ceketini alıp çıktı. Aslında telefondaki adam çeki düzen derken muhtemelen takım elbiseyi kastetmişti. Ama senelerdir ClarieRedfield Beyaz Saraya her takım elbiseyle girişinde onunla dalga geçip, "O takım sana olmamış Kennedy." diyerek zorbalamıştı ki, ondan beri giymedi.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Araca bindi, yolculuk boyunca etrafı izlerken uykusu biraz üstüne çökmeye başlamıştı. Günlerdir uyumamıştı, nöbet günleri ardı ardına verilmişti. Varınca şoför onu uyandırdı, kendine gelince arabadan indi... "Merhaba, Leon Scott Kennedy siz olmalısınız..." Dedi gözlüklü bir kadın. Leon yumuşadı, başını salladı. "Ben... Ingrid Hunnigan, ABD federal ajanıyım- Yeni görevinizde benimle iletişimde kalacaksınız. Buyurun- başkan sizi bekliyor." Leon memnun bir şekilde yürüdü, aynı zamanda çok yorgundu.
Kapıyı açtı, başı dik bir şekilde konuşmaya başladı Leon. Bu hükümeti ne kadar aptalca bulsa da, o bunu hayatta ve ayakta tutan tek işiydi. "Sayın başkanım, görevinizi arz ederim. Konu nedir?"
"Kennedy... Adını çok duydum genç adam." Başkan koltuğundan klasik bir dönüş yaptı. "Seni bizzat çağırdım bunu bilesin... Bu görevi ancak sana emanet edebilirim, adamlarıma garanti veremem- güvenemem." Leon başını salladı: "Sağ olun."
