En yakın arkadaşının hattını değiştirmesi sonucu, ona yeni numarasından mesaj atmaya çalışan Ada, aslında mesajı attığı kişinin bir yıldır hoşlandığı, okulun basketbol takımının kaptanı olduğundan habersizdir.
17.01.24
*ilk kitap illaki ufak tefek...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ahmet kural sıla'ya değil, ada ömer'e bakıyor.
***
"Ne oluyor burada abi?" Ömer'in gelmesiyle Nesli'nin suçlayıcı bakışları altında olan abisine yönelmesi bir olmuştu. O adam hala kıpırtısız dururken yüzünden geçen ifadeyi çözümlemek çok zordu. Nesli ona hakaretler ederken sadece sessiz kalmış ve Nesli'nin sözlerini bitirmesini beklemişti.
Hak ediyorsa demek ki.
"Beyefendi bence gitsemiz iyi olacak. Arkadaşımızın fena halde sinirleri bozuldu çünkü. "
"Hiç bir yere gitmiyor." dedi Nesli sinirle Elif'e dönüp.
"Nesli, sakin ol kuzen lütfen bak insanlar bize bakıyor." Sırtım Ömer ve abisine dönük olduğu için henüz Ömer varlığımı fark etmemiş olmalıydı. Biz Nesl'yi sabit tutmak için onu adamın bulunduğu yerden geri çekmeye çalıştığımız için dr aramızda hayli mesafe vardı.
"Sakin falan olamam Ada! Bu adam artık yaptıklarının hesabını verecek. Zehir etti be hayatımı bana!"
"Ada mı?" diye bir ses yükseldi Ömerden ancak ben hariç kimse onu duymamış olmalıydı.
"Okulda yaşananları karıştırma şimdi. Orada olan orada kalır." Dedi adam. Sonra Nesli'nin en sinir olduğu şeyi yaptı. "Laflarına da dikkat etmeni tavsiye ederim Neslihan! Hocanım ben senin."
Nesli ona Neslihan denmesinden iyice rahatsız olduğunu belli eder şekilde sinirden kıpkırmızı oldu.
"Beyefendi lütfen. Burada suçlu olan sizsiniz hala laf ediyorsunuz bir de. " diye dayanamayıp çıkıştım. Abisine ve dolaylı yoldan Ömer'e dönmemle birlikte Ömer'in gözleri şokla açıldı.
"Ada. Senin ne işin var burada?"
Abisi ve Nesli hala birbirlerine saydırırken ona açıklama yapacak değildim elbette. "Ömer lütfen abini al uzaklaş buradan. Nesli'yi sakinleştirelim sonra konuşuruz. Hiç sırası değil."
Ömer bir kaç saniye beklentiyle gözlerimin içine baksa da benim kararlı duruşum karşısında diyecek bir şey bulamadı. Sakince beni onayladı.
Beş dakika sonra Ömer abisini çekiştire çekiştire kafeden çıkartmıştı. Göz ucuyla gördüğüm kadarıyla katta bulunan bir başka kafeye geçmişlerdi sakinleşmek için. Ömer çıkmadan hemen önce yüzünü bana dönüp eliyle onu aramamı işaret etmişti. Merakı hala dinmemiş tüm bu süre zarfı boyunca da benden ayrılmamıştı bakışları. Onu başımı salladığımı görünce de yoluna devam edip abisinin peşinden adımlamıştı.
"Kızlar ne yapacağım ben şimdi!?" Garsonun bizi yönlendirdiği yeni masaya geçmemizle birlikte Nesli'nin göz yaşlarını salması bir oldu.
"Kuzu ağlama lütfen. Halledeceğiz bir şekilde. Gerekirse ben klorağa batıracağım çantanı."
