Yağmurda onlar zorlanmaya başlamıştı ve top benim ayağıma gelmiyordu bile. Amarillo topu direkt kapıp gol atmaya çalışıyordu ve durum 2-0 dı.
Öne geçmişlerdi.
Tac atışı yapan kişi Ouzou'ydu. Topu bana atmasını işaret ettim.
Yağmurda oynamayı bilen tek bendim ve kazanmak için tüm hünerlerimi sergilemeliydim.
Topu zıplayıp aldım. Akira önümde durduğunda ona sırtımı döndüm.
"Benim hareketimi bende mi kullanacaksın?" Dediğinde beklemediği şekilde topu üzerinden attım.
Geri dönüp topu aldım. Ayağım kaydığı için yere düştüm. Ona rağmen topu saklayıp ayağa kalktım.
Gözüme girem yağmur damlası yüzünden duraksadım. Ayak sesleri duyduğum da tam zıttına gidip gözlerimi açtım.
Kalenin önünde fark ettiğim boşluğa doğru şut çektim. Kaleye girecek diye umut ederken Akira, bana öğrettiği gibi topun gideceği yönü tahmin edip, kaleye girmesini engellemişti.
Topu ayağından almak için yanına gittim. O benim, bende onun hareketlerini biliyordum ve topu ne ben alıyorum be de o gidebiliyordu.
Aramıza Erika girip topu aldı. Onun peşinden giderken Erika'nın ayağında ki topu aldılar.
Ve sonra bir gol...
Hepimiz yağmurdan sırılsıklam olmuş, bitmiştik.
Son dakikalarda Ouzou topu alıp bana pas attı. Akira ile yine karşı karşıya kaldığımızda rakip oyuncu yorgunluğumu fırsat bilip ayağımda ki topu aldı.
Ve dışarı çıkan topla maç bitiş düdüğü kulağımda yankılandı.
Yere çöktüm.
Onlarla kısa bir süre önce tanışmıştık ama ona rağmen onlar için 90 dakika savaşmıştım.
Ouzou ve Ryuuji arkamdaydı. Akira hem onlara hem de bana "Sizi unutacağım. Yine seni unutmamaya çalışacağım Yn. Sonuçta eskiden birlikte bir takımdık." dedi.
Uzattığı eline baktım. "Senden öğrendiğim çok şey var ama beni de unut Akira. Çünkü bir dahaki karşılaşmamızda aynı olacağımızı sanmıyorum." Elinden tutup kalktım.
Fısıldayarak "Umarım karşımda kendini yetersiz hisseden bir kız görmem. Çünkü karşımda güçlü bir kız görmek istiyorum." dedi ve takımının yanına gitti.
Yn Amarillo Takımındayken
Yn, kendini fazla zorluyordu. Futbolda da yetersiz olduğunu düşünüyordu.
Yanına Akira geldi. "Stres olduğun için direğe atıyorsun. Sakin olmazsan böyle devam edecek."
"Biliyorum. Kendimi kontrol edemiyorum. Yetersiz hissediyorum Akira." diyerek Akira'ya baktı Yn.
"Yetersiz değilsin. Takımdaki çoğu kişiden iyi oynuyorsun." Akira, Ynnin ayağındaki topu aldı ve sektirmeye başladı.
"Bu bir şey değiştirmiyor. Annem..." Yn, Akira ile konuşurken çekinmiyordu. Akira, Ynnin dertlerini dinleyip ona yardımcı olmaya çok çalışmıştı ve artık aralarındaki güven bağı daha da kuvvetliydi.
Akira ayağındaki topu durdurdu. "Annenin ne düşündüğü çok önemli olmamalı. Ne istediğine bakmalısın."
"Evde sürekli bu konu hakkında konuşuyor. Üvey kardeşimi benden daha çok seviyor Akira." Burnu sızlamaya başlamıştı.
Akira onun ağlamayacak olduğunu anlamıştı. Ona sarıldı ve "Ağlamak düzeltmez hiçbir şeyi. Ağlama Yn." diyerek onu teselli etmeye çalıştı.
Yn bir süre ağladı ve Akira'yla konuştu.
Akira, Yn için değerliydi. Yn de Akira için... Belki gerçekte abi-kardeş değildiler ama manevi olarak öyleleridi.
Günümüz
-Ynnin Anlatımıyla-
Birbirimizi tebrik ettik. Sahadan ayrılırken Akira'nın yanına gittim. "Akira,"
Bana döndü.
"Bende bir daha karşılaştığımız da karşımda mutsuz, eğlenmeyen biri görmek istemiyorum. Maç yaparken eğlenen birini görmek istiyorum. Böyle mutsuz olman can sıkıcı." diyerek yanından ayrıldım.
Herkes kendi evine gitti.
Akşam güneş batarken parka gittim. Orada ki spor aletleriyle spor yapmaya başladım.
Yavaşlayıp Akira'nın dediklerini düşündüm.
Karşıma biri geçtiğinde ani bir korkuyla o kişiye baktım.
"Neyi düşünüyorsun?" diye sordu Ryuuji.
"Hiç," dedim ve kırmızı gözlerine bakmaya devam ettim.
"Akira neyi kastediyordu?" Sorusuna iç çektim.
"Akira benim duygularımı en iyi bilen ikinci kişi. Onla aynı takımdayken her şeyimi anlatırdım." Eskilerin özlemiyle buruk bir tebessüm ettim.
"Onu seviyor musun?"
➷➷➷➷
Nasılsınızz
