Inna bajka

IV

Odstawiłam miksturę, wzięłam czystą szmatkę leżąca na stole i zamoczyłam ją w ciepłej wodzie. Chwyciłam również wodę utlenioną, chustki i coś na kształt bandaża.

Nieznajomy leżący na moim łóżku dalej był nieprzytomny, ale  z jego ran nadal lekko sączyła się krew. Najpierw czystą szmatką przemyłam delikatnie rany i pozbyłam się ropy, potem wylałam na chustki wodę utlenioną i odkaziłam tym rany. Mężczyzna wzdrygnął się tylko, ale dalej się nie obudził. Na samym końcu zabandażowałam oczyszczone już miejsca.

Po skończonej robocie w końcu mogłam dokładniej przyjrzeć się poszkodowanemu. Miał on ciemne, wręcz czarne włosy sięgające nieco za uszy, które były szpiczaste. Był on dość wysoki, dobrze zbudowany i raczej trochę ode mnie starszy.

Wróciłam do kuchni i chwyciłam miskę z gęstą już mazią, wyjęłam łyżkę i spowrotem stanęłam obok leżącego. Przykucnęłam obok łóżka i nabrałam
na sztuciec zieloną papkę. Pochyliłam ciemnowłosego i włożyłam mu do ust łyżeczkę. Nieświadomie połknął całą jej zawartość. Gęsta maź była lekiem przeciwzapalnym i przeciwbólowym stosowanym przez elfy leśne.

Tej nocy musiałam przespać się w fotelu, dlatego jak się obudziłam to towarzyszył mi lekki ból w kręgosłupie. Nieznajomy wybudził się w nocy koło godziny trzeciej, ale już parę minut później znów spał. Miał gorączkę i był cały rozpalony. Przez następną godzinę robiłam mu okłady na czoło i udało mi się zbić wysoką temperaturę.

Mężczyzna obudził się ponownie jak już byłam na nogach, było to mniej więcej o ósmej rano. Zaczął majaczyć coś pod nosem i mówić o wodzie, więc od razu przyniosłam mu szklankę wody, którą jednym łykiem wypił.

Ciemnowłosy próbował się podnieść, ale nic z tego. Miał za mało siły. Pomyślałam, że może być głodny, dlatego przyniosłam z kuchni świeżą sałatkę owocową. Podałam mu miskę. Popatrzył się na posiłek dość nieufnie, ale domyślając się, że nie ma wyboru zaczął powoli posilać się. Po chwili odezwał się do mnie po raz pierwszy.

- Jak ci na imię?