BAŞKA BİR EVREN

Normal Bir Gün

Baş ucumda duran su sallanmaya başladı.Kardeşim ve büyükannemin çığlıkları kulağımda yankılanıyordu.

Terler içinde uyandım.Bu bir rüyaydı.
Odamdan çıkıp mutfağa gittiğimde kardeşim Daisy'nin soğuk bakışlarını gördüm. Büyükannem "Günaydın " dedi çok neşeli görünüyordu.Aslında öz büyükannemiz değildi.Ailemiz bizi sokağa bıraktığında bizi kurtarmıştı.O olamsa ölmüş olurduk.Bize hem anne hemde baba olmuştu.

Büyükannem bizim her zaman başka bir evrende bir parçamızın olduğunu söylerdi.Ben buna pek inanmazdım.O bir ihtiyardı.Artık doğru düzgün cümleler kurmuyordu.Daisy ise bu duruma sessiz kalmayı tercih ediyordu.

Evden çıkıp okulun yolunu tuttuk.Kardeşim çok ruhsuzdur.Ben ise tam tersiyimdir.Okula geldiğimizde ambulans ve polis vardı.

Yerde gözleri oyulmuş,burnundan kanlar akan bir kız yerde yığılmış yatıyordu.Bu halde onun kim olduğunu anlamak imkansızdı.

Aniden polis sirenleri ötmeye başladı.Birini takip ediyorlardı.
Siyah kapşonu yüzünü kapatıyordu.
Ama birden yok oldu.Herkesin gözünün önünde. Daisy soğuk bir ses tonuyla "Hey bütün bunları o mu yapmış?" Sadece bilmiyorun demekle yetindim.

Daisye belli etmesemde bu durum beni korkutmuştu.Kasabada bir katil vardı.Ve tam bir maynaktı.Kızın gözleri dahil heryeri oyulmuştu.

~~~

Bu olaylardan ötürü hiçbir ders işlememiştik.Zaten bu kasabada hiç iyi bir eğitim sistemi yoktu.

Daisyle birlikte ev yolunda büyük bir patlama sesi duyduk.Daisy büyük bir çığlık atmıştı.Ortalık toz duman olmuştu.Tanrım bu sıradan kasabaya neler oluyor. Karşımızdaki ev yanmaya başladı. Donakalmıştım.Dizlerim bedenemi taşıyamadı yere yığıldım.Göz yaşlarım sel olmuştu.O ev bizim evimizdi. Daisyde ağlıyor göz yaşlarını tutamıyordu.Daisy koşarak içeri girdi.Ne kadar gitmemesi için bağırsamda onu durduramamıştı.Yanan evin içine girdi. "Büyükanne! Nerdesin!Lütfen cevap ver!" Daisy'nin sesi gecenin karanlığında yankılanıyordu.Ama cevap veren yoktu.Bende duramayıp eve girdim.Ortalık savaş alanıydı.Daha sabah mutlulukla ayrıldığımız evimiz artık yoktu. "Abla onu buldum !" Daisy'nin sesi titriyordu.Koşarak yanına gittim.Onu görünce gözlerime inanamadım.Sadece bir yanık et parçasından ibaretti.Heryeri yanmıştı.Hem ev hem büyükannem saniyeler içinde anılarıyla birlikte yok olmuştu.O yangın nasıl çıkmıştı.Bizde artık öksüzdük.
~~
Bir gece her şeyimizi kaybetmiştik.
Cenazeden sonra Daisy ile ben şehirden gelen görevliler ile bir yurda yerleştirileceğiz.

Hem azılı katiller hemde bu olay biraz tuafıma gidiyordu.Sadece bir patlamayla kocaman bir ev kül olmuştu.Fakat ne polis nede başka yetkililer bu olayla ilgilenmeyi reddediyordu.Sanki herşey planlıydı.
~~~~
Cenaze töreninde sadece ben ve kardeşim vardı. Kadının bu kadar yanlız olduğunu bilmiyordum.
Sadece onun için biz varmışız.

Cenaze töreninden sonra görevliler bizi bir iki saatlik bir otobüs yolculuğuyla şehirdeki yurda gidecektik.Yol boyunca uyudum.Fakat
Daisy dört gözle yolu izliyordu.

"Lorine neden hep yanlız kalmaya mahkümuz ?" Birden kalakaldım bu sözü aslında onun hala bir çocuk olduğunu belli ediyordu. "Hayır, hayır Daisy biz kendi yolumuzu bulmaya mahkümuz" onu kollarımın arasına aldım.Sımsıkı sarıldım.O sadece on beş yaşında bir çocuktu.Aramızda tam olarak beş yaş vardı.Bunun dışında hiç konuşmadık.
~~~~
Vardığımızda saat gece yarısını geçmişti.Yurdun demir parmaklıkları ortamı daha kasvetli yapıyordu.Daisy benim omzumda uyuya kalmıştı.Araba bizi bırakıp gitmişti.Gecenin karanlığında kalmıştık.Binada hiçbir yaşam belirtisi yoktu.

Kapıyı ittiğimde rahatsız edici bir gıcırtı çıktı.İçeride hiç kimse yoktu.
"Yurdu bırak burada birinin yaşadığını sanmıyorum Lorine " üzgünüm ki Daisy haklıydı. "Kandırıldık " çok sinirlenmiştim.
Daha büyükannemizin kaybını aşamamışken birde bu.