Bu shpi ilk yazan kişi ben olcam galiba 😩
BoraLo pow:
Canım sıkıldiğından evimden çıktım ve Bobby gilin evine doğru yürümeye başladım.Evlerine geldiğimde zile bastım.Kassandra kucağında Zoggyle kapiyı açtı.Zoggy beni görünce ellerini birbirine çarptı gülüyordu.
-Bobby burdamı Kassandıra?
-Evet üst katta oturuyor.
-Tamam sağol.
Eve girip üst kata çıktım.Bobbyle konuşcaklarım vardı.İçeri girdiğimde kitap okuyordu.
-Bobby?
Bana bakıp kitabı kapattı.Ayaga kalkıp bana doğru gelmeye basladı.
-Hoş geldin BoraLo,büyür otur.
-Yok oturmicam senden bir şey istemeye geldim.
-Ne istiyorsun?
-Ben eski tanıdığım bir arkadasım var her neyse sen tanımsaın,onun başı dertte onu kurtarmak için çok uzakalara gitdicem...Benim için Catarinaya göz kulak olurmusun diye sorcaktım...
-Arkadasını ben taniyromuyum?
-Sana şöyle diyim.Seninle alakalı konuları beni ilgilendirmiedi gibi benimle alakalı konularıda seni ilgilendirmez.
Bobby sesiz kaldı.
-Peki Catarinaya bakarım.Şimdimi gitceksin?
-Evet görüşürüz.
Bobby arkdan bakmakla yetindi.
Evden çıktığım ana bahçede Zoggy oyun oynuyordu Kassandrada bankta oturuyordu.Zoggynin yanına gıdım ona sarıldım.
-Gidiyormusun BoraLo?
Kassandarya yan yan bakıp.
-Evet gidiyorum hemde çok uzakalra bir daha aileni etkilemem merak ettme.
Kassandıra bana kaşları çatık bir şekilde bakıyordu.Bende yola koyuldum,eski dostlarımı bulmaya.Ölen dostumu canlandrmaya, yanlış seçim yapan arkadasımı geri getirmeye,hapisanede olan arkadşaımı kurtarmaya.Brine,Steve,Alex
Ama sanki içim kıpır kıpır oluyordu,her Brine dediğimde onun gözleri aklıma geliyordu.Acaba gerçekten ölmuşmüydü.Eğer ölmeseydi belki ona sarılarak uyumayı seçerdim.Kendimi kıp kırmızı hissediyorum..Nesye yola devam....
Brine pow:
Ateşin basında oturmuş onları düsünûyordum Alexi nasıl kurtarcam Steve nasıl geri arkadşım yapcam...En önemlisi BoraLo benim için onu yılardir görmüyorum ve kalbim sanki Bon boş hidiyorum...
Belkide ondan hoşlaniyorumdur? SAÇMALA BE BRİNE. ben asla aşık olmam. Gözlerimi gök yünzüne çevirdim ve yavaşça uykuya daldım...
BoraLo pow:
Belki günler belki saatler bilmem ama bayadır yurüyordum. En sonunda bir ormana girmiştim az kalmiştı yolum.Biraz ilerlidikten sonra birisini gördüm b-bir dakka bu BRİNE!! Gözlerime inanamıyorum.bu gerçekten Brine ateş basinda uyuyordu ama ateş sönmuş ve sabaha olmuştu.
Sezizce Brine yanına gidip Brine dürttüm.Brine ani bir hareketle bilegımden tutup beni arkamdaki ağaca yasladı aramızda az bir mesafe vardı.
-BORALO!!
-Sakin ol Brin...
-Sen...İyimisin.
Kendimi kiraz gibi hissediyordum kip kırmızı.Brin durumu farkedip öksürerek çekildi.
-Seni öldü sandım Brine.
- :) Efsaneler asla ölmez BoraLo.Peki ya nereye gidiyorsun böyel?
-Alex ve Steve kurtarmaya.Peki ya sen?
