Podręcznik od nauki filologii i o wysławianiu oraz o dziejach

Historia i literatura - u naszych korzeni

Autorzy tematu: Kamyl Henechko, Andriana Panchka

Historia to naprawdę fenomenalna oraz piękna nauka, bowiem to właśnie (z niej) dowiadujemy się o naszych korzeniach. Kraj wszak nie pojawia się na mapach i kartach historii, ot tak, niczym za machnięciem czarodziejską różdżką. Nie, to jest zupełnie głębsze.

Wiele również ludzi żyje w takim przekonaniu, iż historia oraz literatura to tematy bardzo nudne, nieciekawe oraz niekształtujące. Prawda zaś zgoła jest inna: tak jak już rzekliśmy - historia jest nauką cudowną -, co tyczy się również literatury - ale och, (ona - literatura) i tak na głowę historię bije! 

W niej bowiem też można się niemało o dziejach starych dowiedzieć, ale tu mamy jeszcze kunszt językowy, mamy erudycję, poetykę, taką wrażliwość... To naprawdę niesamowite, a do tego literatura może opowiadać nie o dziejach starych, a o i teraźniejszości - literatura to coś, czego nie da się zdefiniować jednym jeno (tylko)  zdaniem.

Nawet bowiem nie chodzi w literaturze o to, a coby* się działo mnóstwo - a coby spadały kryształy miast kropel deszczu... Nie... tu wystarczą rozmyślenia i filozofia... Może człek w owej (powieści, eseju, pracy literackiej) siedzieć na stołku i dumać. Ale żeby te rozmyślenia były wzruszające, ciekawe, pięknie napisane.

Weźmy na warsztat fragment powieści pewnego prozaika:

"Załkał człek ów. Ale nie byle płakał - on wrzeszczał, raz po raz los swój los przeklinając, zanosił się gorzkimi łzami oraz nie mógł złapać oddechu, dusił się prawie. Pustkę czuł w sercu swym przez tę okropną stratę."

Poezja - nie ma co dyskutować. Język piękny, spójrzcie tylko na te opisy. To był płacz oraz żal, a teraz spójrzmy na inny fragment autora owego, tylko o szczęściu i weselu**.

"Człowiek nie posiadał się z radości. Całe ręce mu drżały, wnętrze jego aż rozsadzał entuzjazm - czuł, że chciał żyć. W sytuacjach bowiem takich jak te - nie ma miejsca na zmartwienia, odsuwa się je w kąt i raduje."

Talent i kunszt.

* * *

* - żeby, aby - to forma potoczna, i dziwne, bo została użyta w tak oficjalnym i poważnym tekście (przyp. tłum.)

** - wesele, nie oznacza tu wcale ceremonii, a radość ; od tego słowa pochodzi przymiotnik: wesoły itp. (przyp. tłum.)