''Time heals'' 𝘺𝘦𝘢 𝘰𝘧 𝘤𝘰𝘶𝘳𝘴𝘦 :)
Hoe kan je in 1 klap, in 1 moment, in een paar seconden zoveel verliezen? Je leven zo ontzettend erg veranderen. (-Matthy)
Elizabeth wordt wakker in een ziekenhuis met 4 onbekende jongens voor haar bed en h...
'Als je de neiging hebt om het, uhm. Het weer te doen of het even niet goed gaat. Stuur dan een appje naar mij of bel me oké?'
Dat was wat Raoul tegen mij zei een paar dagen terug. Ik grijp me telefoon en zoek trillend Raoul tussen mijn chats op.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ik laat me telefoon op de grond vallen wanneer ik het appje gestuurd heb. Voor mijn gevoel duurt het uren terwijl het volgens mij nog geen minuut geleden was dat ik een appje heb gestuurd. Lies pak dat mesje nou, doe het nou, dat is de enige manier dat je rustig word. Gaat er in mijn hoofd om. Nee, niet doen, jawel doe het nou dan word je rustig. Ik word gek van die stemmen. En ik raak alleen maar meer in paniek. Ik stap van me stoel af en grijp meteen naar de muur. Ik loop naar mijn kast en pak mij toilettasje waar mijn scheermesje in zit. Ik pak het mesje en laat me tegen de muur zakken. Ik twijfel geen moment, ik stroop mijn mouw op en rits over mijn arm. Dit keer doe ik het maar 2x, ik ben moe, moe van alles. Ik grijp naar een zakdoek en druk deze tegen mijn arm. Het mesje laat ik uit mijn hand vallen op de grond. Ik druk zo hard mogelijk tegen me arm met de zakdoek. Ik voel me steeds suffer worden. En dan vallen mijn ogen dicht.
Ik hoor een klik. Ik heb me ogen dicht. Ben ik in slaap gevallen? "Lies?! Lies!?" Ik hoor iemand me naam roepen. Ik open moeizaam me ogen en zie Raoul gehurkt voor me zitten. Me ogen draaien weg. "Lies, hallo Elizabeth. Kijk me eens aan" hoor ik hem zeggen terwijl hij mijn kin vastpakt en hem naar hem toe draait. Mijn ogen schieten alle kanten op. "Elies, kijk me aan" herhaalt Raoul zich. Ik probeer naar hem te kijken en ontmoet zijn ogen. "Hallo lies" zegt Raoul dan als hij ziet dat ik hem aankijk. Hij glimlacht erbij. "Adem even goed in en uit" zegt hij dan. Ik adem in... en weer uit. "Goedzo" zegt hij. Als hij ziet dat ik rustig ben laat hij mijn kin los.
"Dankje" bedank ik hem fluisterend. Dan zie ik dat zijn ogen op mijn arm branden. Ik kijk zelf er ook naar en zie dat ik nog steeds de zakdoek op mijn arm druk. Dan kijkt hij mij weer aan. Met medelijden vooral. Ik schaam me. "Mag ik?" Hij kijkt me vragend aan. Ik knik. Ik laat de zakdoek los en Raoul haalt de zakdoek van mijn arm. Hij loopt weer even weg en komt terug met zalf en een verbandje. Hij verzorgt de wondjes voorzichtig, ik wil er niet naar kijken hoe hij het doet. Ik walg van mijn sneeën. Ze tonen hoe slap ik ben en mezelf weer telkens laat gaan. Maar dit is de enige manier dat mijn paniek, pijn en angst verdwijnen. Ik staar een beetje voor me uit, met opgedroogde tranen op mijn wangen. Ik heb energie om ze weg te vegen.
Na een tijdje is Raoul klaar. Hij zit nog steeds gehurkt voor mij. "Lies het spijt me dat ik te laat was. Bel me de volgende keer oké?" Begint hij. "Nee Roel ik zit fout, ik ben zo'n sukkel die dit doet. Jij niet. De fout ligt bij mij. Niet bij jou" Zeg ik terwijl er alweer tranen over mijn wangen rollen. "Nee Elizabeth, ik moest gewoon op tijd zijn. Maar had me telefoon niet bij de hand.'' Onderbreekt hij mij. Het is even stil en ik staar alweer emotieloos voor mij uit. Er druppelen een paar tranen over mijn wangen. Veel komt er niet uit. Niet omdat ik niet meer huil maar omdat mijn tranen gewoon op zijn. ''Lies, het is niet jou schuld. Het is heel begrijpelijk dat je een uitweg zoekt zodat alles even stopt. Maar je hoeft jezelf niet pijn te doen meis. Dat verdien je niet'' Hij kijkt mij doordringend aan. Ik knik maar een beetje. Hij komt naast mij zitten tegen de kast. Hij legt zijn arm op mijn schouder. Ik schuif dichter naar hem toe en ga tegen hem aanzitten. Hij trekt mij in een knuffel en zo blijven we een poosje zitten.
''Lies? Heb je het Matthy al vertelt?'' Vraagt hij na een tijdje. ''Ja, vannacht'' Antwoord ik. ''Vannacht?'' Ik hoor het hem afvragen. ''Ja, ik had een paniekaanval. Ik ging in de keuken want drinken en toen, uhm'' Ik stop met de zin, niet wetend hoe ik het moet vertellen. ''Het ging mis'' Maakt Raoul mijn zin af. Ik knik. ''En toen stond hij daar ineens. Hij stond achter mij. Hij vroeg wat ik daar deed en waarom ik een keukenpapiertje op mijn pols had. Hij vroeg of ik het eraf kon halen en toen stortte ik ineen. Ik kon het gewoon niet Roel. Ik wilden hem gewoon niet zoveel pijn doen'' Ga ik verder met mijn verhaal. Raoul knikt, hij is stil alsof hij mij de ruimte wil geven om het verhaal af te maken. ''En toen kwam hij naast mij zitten, hij zag de sneeën en hij trok mij in een knuffel en zei dat het goed gaat komen'' Maak ik het verhaal af. ''Lies ik ben super trots dat je het op zo'n manier heb verteld. Ik snap heel goed dat je niet zomaar naar hem toe kon gaan en het hem vertellen. En nu Matthy en ik het weten kunnen we veel beter op je letten'' Zegt hij.
Woorden -> 1597 - 11-2-24
Hoe gaat het met jullie lieverds?
Met mij gaat het prima, morgen is officieel de vakantie voorbij. Ik heb morgen nog wel vrij, dus dat is wel chill. Ik had deze vakantie zo erg nodig, zo'n weekje vrij is echt heel fijn.
Ik heb trouwens niet een standaard upload dag ofzo. Ik probeer er wel 2 a 3 per week online te zetten. Maar soms heb ik het een beetje druk met school. Dus excuus <33
