ZİNCİFRE

6. Bölüm: KAPANMAYA YÜZ TUTMUŞ YARALAR

YORUM YAPIP OY VERMEYİ UNUTMAYIN 😊

KEYİFLİ OKUMALAR...

Sabah gözlerimi üzerimdeki ağırlık ile açtım. Başım çatlıyordu resmen. Üzerime baktığımda Dinçer üstümde uyumuştu. Biz bu vaziyete nasıl geldik. Daha doğrusu Dinçer'in benim odamda benim yatağımda benim koynumda ne işi var. Yüzünü incelemeye başladım. Çok masum uyuyordu. Bebek gibi. Düşüncelerimden sıyrılıp onu sert bir şekilde sarstım. Benim onu sarsmamla hemen kendine geldi. "Ne yapıyorsun kızım uyuyan adam böyle mi uyandırılır."dedi kızgın bir sesle. Meydan okurcasına ellerimi belime yerleştirdim. "Benden izinsiz benim odamda benim yatağımda benim koynumda uyuyorsan böyle uyandırılırsın." Dememle serseri bir gülüş belirdi dudaklarında." He yani senin izninle senin odanda senin yatağın da senin koynunda uyursam öperek mi uyandıracaksın"bu adam ne ara bu kadar arsızlaştı. Dün gece ne oldu da bu adamın hareketleri bu kadar değişti. Hatırladığım kadarıyla ben yağmurda ağladığım da bana sarılmıştı daha sonra beni odama çıkardı üstümü Asena değiştirmişti gerisi yok bende. Bir anda Bartu'nun aklıma gelmesiyle "Bartu nasıl" diye soru verdim. Dinçer tam cevap verecekken kapı çaldı. Asena gel dememi beklemeden içeri daldı ve gözleri ben ve Dinçer'in arasında mekik dokudu. Dudaklarını ısırarak gülmesine engel oluyordu. Başımı çevirip Dinçer'e baktığımda sırıtıyordu. Asena öksürdüğünde bakışlarımızı ona çevirdik. "Sizi bölüyorum ama Bartu uyandı." Demesiyle Sevinç çığlığı kopardım ve onları beklemeden hızlı adımlarla Bartu'nun odasına gittim.

Odaya girdiğimde Herkes onun başına toplanmıştı. Kapıyı açmamla gözleri beni buldu. Gözlerimiz birbirine değdiği an duvarın dibine sinip ağlamaya başladım. Öldü sandım. O kadar korkmuştum ki ona birşey olacak diye. Hiç kimsem yok iken bana aile olmuştu. Bunu ölsem de unutmazdım. Ona can borcum vardı. Beni bulduğunda soğuktan donmak üzereydim. Oda da ki herkes dışarı çıktı ben hala duvarın dibinde ağlıyordum. Bartu hafif öksürdü. " Gel benim kollarımda ağla orda tek başına ağlama kıyamam kızım sana " hıçkırık koptu ağzımda. Başımı sallayıp ayaklarımı yere sürte sürte yanına gittim. Yatağın boş tarafına oturdum. Bartu kollarını iki yana açınca hiç zaman kaybetmeden hemen sarıldım. Ağlamalarım daha da şiddetlendi. " Ben çok özür dilerim. Aptallık ettim. Yemin ediyorum seni herşeyden çok seviyorum. Seni kendimden önde tutuyorum. Hiçbir şeye inanma ama seni uğruna ölecek kadar çok sevdiğime inan " biliyordum ve inanıyordum ona. Sinirle söylenmiş sözler olabilir ama beni kırmıştı. " Bak beni affetme kabul. Ama yabancı gibi olmayalım beni görmezden gelme. Konuş benimle. " Onu kaybetmek ile burun buruna gelmiştim. " Bartu" dedim. Sesim boğuk çıkmıştı. " Efendim gülüm " dedi saçımın üstünü öperek. Bu yaptığı ile gülümsedim. " Bir daha öyle şeyler söyleme tamam mı. Seni affediyorum ama bir daha söylersen silerim seni. " Sesim kendinden emin bir şekilde çıkmıştı. Bu konuda çok ciddiydim. Bir daha olursa hiç düşünmeden silerdim onu. Oda bunun farkındaydı. " Sana söz veriyorum birdaha asla söylemicem " dedi. Kapı açıldı ve içeri Dinçer girdi. Başımı ona çevirdiğimde çatık kaşlarla bile izliyordu. "Merin ayrıl Bartu'dan yaralı. Fazla zorlamasın kendini. "
Demesi ile Bartu'dan ayrılıp koltuğa oturdum. "Nasılsın kardeşim ağrın sızın var mı." Bartu ona sıcak bir gülümseme sundu. " İyiyim abim biraz ağrım var o kadar." Dinçer başını sallayarak gelip yanıma oturdu. Bartu bakışları ile süzdü bizi sonra sırıttı. " Siz ne iş" dedi sırıtmaya devam ediyordu. Bir karşımı hayırdır dercesine havaya kalktı. " Neyden bahsediyorsun bebeğim " sözümü bitirir bitirmez Dinçer'in gür kahkahası yayıldı oda da. Bana dönerek " sen şu hayvan gibi herife bebeğim mi diyorsun. Bunun neresi bebek be" Bartu abisine bakarak alayla güldü " ne o abi onun bebeği sen değil de ben olduğum için kıskandın mı." Güzel yerden vurdu. Dinçer sessizliğini korudu. Hiç birşey söylemedi. Dinçer'e dönerek " hadi biz kalkalım. Bartu da biraz dinlesin. Kalk Dinçer."  Lafımı bitirir bitirmez Bartu " oooooooo noldu Dinçer Bey diyordun en son. " Dedi gülerek. Gözlerimi çevirdim ve dışarı çıktım.