The Law Of Love

Part-1

(Unicode)

အချစ်ဆိုတာ အလှအပကြောင့် ဖြစ်တည်လာတာလား အနေနီး
နေလို့ ဖြစ်တည်လာတာလား စိတ်ထားကြောင့်လား ချမ်းသာကြွယ်ဝမှုကြောင့်လား ကျွန်တော် အချစ်ကတော့ အနေနီးလို့လဲ မဟုတ်ဘူး ချမ်းသာကြွယ်ဝမှုကြောင့် လည်း မဟုတ်ဘူး တစ်ခါမှ မမြင်ဖူး မတွေ့ဖူးတဲ့ သူရဲ့ အကြည့်တစ်ချက်နဲ့ အချစ်ဆိုတဲ့ အရာကို ခံစားဖူးလိုက်တယ်။ ထိုခဏမှ ထိုမျက်ဝန်းတွေက ကျွန်တော် အတွက် အရာရာ ဖြစ်လာတယ်။

"ဆိုင်ရှင် ဘယ်လောက်ကျလဲ"

ယပ်‌တောင် တဖျပ်ဖျပ် ခတ်နေတဲ့ အဒေါ်ကြီးက သူရှေ့က လူငယ်လေးနဲ့ အရက်ဘူးတွေကို ကြည့်ပြီး ထပြီး ဈေးတွက်ပေးလိုက်သည်။ သူရှေ့က လူငယ်တွေက မျက်နှာက ရုပ်ရှင်မင်းသားတွေ ထက် ချောပေမဲ့ အနည်းငယ် ဖြူဖျော့ နေကာ မျက်နှာက ရန်ဖြစ်ထားတဲ့ပုံ ရပြီး နှုတ်ခမ်းထောင့်က သွေးစတွေနဲ့ အတူတူ အညိုမဲ ဆွဲနေသည်။

"...ယွမ် မင်းတို့ လူငယ်လေးတွေ အရက်ကို အများကြီး မသောက်သင့်ဘူး"

"အကြွေ ပြန်မယူတော့ဘူး"

"ဟယ် ဒီခေတ်ကလေးတွေ ပိုရိုင်းစိုင်းလာပြီး ပျက်စီးနေလိုက်တာ"

ဝမ်ရိပေါ် အနောက်က ပွစိပွစိ ပြောသံကို လျစ်လျူရူကာ အိတ်ကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး ဆိုင်ပြင်ကို ထွက်လာလိုက်သည်။ ကျောနောက်က ဒဏ်ရာက တဆစ်ဆစ် ကိုက်ခဲနေပေမဲ့ လူက နေသားတကျပင်။

စတိုးဆိုင် အပြင်မှာ လုပ်ထားတဲ့ ကွပ်ပျစ်မှာ ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး သူ လက်ထဲက ဘီယာဘူးကို ဖွင့်ကာ မော့ချလိုက်သည်။ ခါးသက်တဲ့ အရသာက လည်ပင်းတစ်လျောက် ပြင်းရှရှ ဆင်းသွားပြီး သူ ဗိုက်ကို ပူနွေး သွားစေသည်။ ဒီနေရာ မြို့ပြင်တစ်ခုလို လူဆင်းရဲ လူနေရပ်ကွက် တစ်ခု ဖြစ်သည်။ စတိုးဆိုင်တစ်လျောက် လူပြတ်နေသလို လမ်းမီး အရောင်တွေလည်း မရှိ စတိုးဆိုင်က ထွန်းထားတဲ့ မှိတ်တုတ်မှိတ်တုတ် မီးရောင်သာ ရှိသည်။ အေးမြတဲ့ လေတွေကို အံတုကာ သူ ဘီယာဘူးကို ပြန်ပြီး မော့သောက်လိုက်သည်။

ခြေဦးတည့်ရာ ထွက်လာရာက ဒီလို စုတ်ချာလှတဲ့ ရပ်ကွက်လေးကို သူ ဘယ်လိုရောက်လာလဲ သူလည်း မသိတော့..။