2. Sezon 21. Bölüm

598 55 89
                                    

Yok ben yanına gidicem tören umrumda bile değil. Bebeğim orda perişan!

Bitanem ben annene güveniyorum. Biraz daha bekleyelim.

Salonun kapısında Çağın ve Nona dikiliyordu.

Biz hazırız babalarım. Büyük babamı uğurlamaya hazırım!

Bebeğim... Bebeğim... Seni çok seviyorum.

Emin misin? Zorunda değilsin!

Zorundayız, o bizim ailemizdi. Ve her şeye rağmen bir vedayı hak ediyor.

Elini hiç bırakmıycam miamu.

Biliyorum....

______________________________________

Gözünde siyah bir güneş gözlüğü baştan aşağı siyahlar içindeydi Çağın.
İçinin matemi dılardan anlaşılıyor muydu?

İki eli kocaman parmaklar tarafından sarıp sarmalanmıştı. Tabutta ki adam onun hep hatırlamak istediği gibi hatırlayacağı büyük babasıydı.

Kilisede badına kapalı bir anma töreni gerçekleşiyordu. Kürsüde Nona, Giorgio nun nasıl iyi bir eş ve baba olduğunu anlattığı kısa hikayeyi donuk bir ifade ile dinledi Çağın.

Tüm bu olaylar olurken o sanki bedenini terk etmiş gibiydi. O sesle irkildi.

Giorgio: Ne kadar sahte öyle değil mi çaçınım?

Sen öldüğün için saçma buluyor ola bilir misin? Ve ben bir ölü ile sohbet edecek kadar delirmiş olmalıyım.

Giorgio:ŞİŞŞT korkma küçük Ramirez! Ben kafanın içindeyim. Benimle böyle vedalaşmak istedin.

Sende duyuyormusun bu konuşmayı aga! Akış hastanesi yakın bak diyim bize.

Giorgio: Ahh ufaklık, çok özliycem bu hallerini. İyiki girdin hayatıma!

İyi ki mi? Ölmene benim sebep olduğumu bilmesek! Üf neyse...

Giorgio: Ha kabul ediyorum odun ateşini harladın ama sen yakmadın onu.

Neden peki yetmedim mi sana?

Giorgio: Ahh miamu, sevmek bu kelimeyi öğrettin bana. Hiç kimse mükemmel değil! Ben hiç değilim.

Giorgio: Bak! Öz oğluma yaptığıma bak! Sen olmasaydın eğer nasıl kaybolmuştu.

Die vardı! Atma şimdi beni övücem diye büyük baba!

Giorgio: Hahahah deli çocuk! Vardı hep vardı, seninle tam oldular. Bu bebek mıcize evlat!

Affettin mi beni?

Giorgio: Sen affedilecek bişi yapmadın meleğim. Büyük babayı affet ve sevgi ile hatırla onu çaçınım.

Büyük baba... Dur bir dakika... Büyük baba nereye? Hazır değilim ilk ilk kaybedişim bu!

Gitme! Gitme diyorum dön! Beni terk etme!

BÜYÜK BABA!

Bebeğim, uyan güzelim! Kabus kabus gördün.

Gözleri yaşlı açtı gözlerini Çağın. Oturduğu yerde belkide bir kaç dakika uyumuş ve vedalaşmıştı yaşlı adamla.

Yavaşça yerinden kalktı Çağın. Diego nun itirazlarını duymuyordu. Yada Niro'nun seslenişini. Ona doğru yürüdü tabut kapatılmadan.

Yeni Ailem bxbxbDonde viven las historias. Descúbrelo ahora