♧Hastalıklar..♧

Start from the beginning
                                    

"H..hayır nereden çıktı o?"

"Eftelya.. biliyorum dedim. Niye bana söylemiyorsun?"

"Abartıyorsun her şeyi, yok öyle bir şey."

"Eftelya.. Karşında salak yok güzel karım. Duydum hepsini, gördüm... Sana mı inanayım, duyduğum gördüğüme mi?"

"Ayhh.. Bravo o zaman.. Ne dememi bekliyorsun?"

"Niye demediğini."

"Daha çok hasta görecektin beni, hareketlerimi çocuk gibi kısıtlayacaktın, daha çok delirdim sanacaksın..."

"Bilincindesin yani.. Aynen öyle olacak."

"Bak işte, böyle olacaksın biliyorum o yüzden demedim. Şimdi beni deli de ilan edersin."

Bana gülmeye başladı.

"Yavrum sen zaten delisin.. Bende deliyim. Biz normal değiliz zaten..."

Gülmeye başladım. Bana sarıldı ikimiz de kahkaha atmaya başladık..

"Benden saklama lütfen.. Bileyim ki yardım edeyim sana."

"Söz veremem.."

Artık Amerika'ya geldik. Ömer bizi karşılamaya geldi, Lina'yı alıp gitti. Biz eve geçtik. Hemen üst kata bebeklerimin yanına gittim.

İkizlerimi çok özledim. İkisinin de kokusunu içime iyice çektim. 10-15 dakika sonra Mert geldi, bana bakıp;

"Eğer izin verirsen bende öpebilir miyim ikizlerimi?"

Ona baktım, bana gülüyordu.

"Çok özledim onları, anneyim ben."

"Bende babalarıyım, bende özledim.."

"Sen babasın sen benim kadar özleyemezsin."

Kolunu önünde bağlayıp duvara yaslandı;

"Sebep?"

"Şöyle bir düşününce; hamile kalan, mide bulantısı çeken, aşeren, kilo alan, 9 ay karnında taşıyan, emzirmek gibi bir çok şeyi ben çekiyorum. Sen gelip, öpüp kokluyorsun bu kadar. En çok benim emeğim, benim bağım var bebeklerimle. O yüzden benden fazla özleyemezsin."

Bana gülüp, yanıma oturdu. Kol düğmesini açmaya başladı, hafif öksürüp;

"Düşününce çok doğru.."

Karel'i kucağına alıp yanağını hafifçe okşadı.

"Duydun mu oğlum, benim yaptıklarımı hiç görmüyor annen."

Ona baktım, küçümseyerek;

"Ne yaptın acaba?"

Karel'i öpüp;

"Benim sayemde oldular.."

Mert'in omuzuna vurdum.

"Söylediği lafa bak ya.."

Gülmeye başladı..

"Öyle ama.."

"Başkasından da olabilirdi ama.."

Bana dönüp gözlerime baktı, kaşlarımı bilmem anlamında kaldırıp güldüm.

Sinir etmek çok hoşuma gidiyor. Susmayı tercih edip ikizler ile ilgileniyordu..

Yarım saat oturduk, ben Mert'e bakıp;

"Ömer ile konuştun mu? Buraya geleceklerdi."

"Haberim yok.."

Mafya'nın AşkıWhere stories live. Discover now