SENSİZ YAPAMAM ❤️‍🩹

1. Bölüm

Şu okulun ilk gününde sabah kalkmak ne kadar zor oluyor öyle değil mi? "Elisa kızım kalk, okula geç kalacaksın!" Bir annenin kızına seslenmeleri... "Tamam anne kalkıyorum." Diyip, rahat yatağımdan okul için kalktım. Bugün okulda ilk günümdü. Annem ile babam bir anlaşmazlıktan dolayı ayrılmışlardı. Babam, önemsiz bir şey yüzünden annemle anlaşmazlık yaşamıştı. Bu evliliği düzene sokacağım demişti ve düzene getirmeye çalışıyordu. Getireceğine de çok emindim. Yatağımdan kalktığımda lavaboya girip elimi yüzümü yıkadım. "Anne, kahvaltı ne zaman hazır olur?" Diye sorduğumda, "Eğer hemen gelirsen hazır olacak kızım. Seni bekliyorum." Dedi. Annem şirkette çalıştığı için önce beni okula bırakır, sonra da şirkete geçerdi.

Kahvaltımı etmek için masaya geçtim. "Anne, bugün okulun ilk günü." Dediğimde, annem güldü. "Kızım, okula başlayalı 1 yıl oldu. 2. Senende bu kadar heyecanlı olamazsın."
"Yine de heyecanlıyım işte. Okula yeni gelenlerde olacakmış, bizim sınıfa boş sıra getirmişler." Dedim, biliyordum çünkü gruba böyle bir mesaj gelmişti. "Nereden duydun?" Dediğinde, "Gruba mesaj geldi müdür tarafından. Haber vermek için..." Dedim. "Sevindim, iyi geçinirsiniz." Dedi. "Anne zaten bana Almira yetmiyor mu? Ne yapayım ben başka arkadaşı?" Kurduğum cümleye annem güldü.

"Zaten bir Almira ile geçiniyorsunuz. Hiç başka arkadaş edineyim demedin." Dedi. "Bana Almira yeter anneciğim, verdiğin tavsiye için teşekkür ederim!" Dedim ve kahvaltımı yapmaya başladım. Kahvaltımı ettikten sonra, okul formamı üzerime giydim. Sweatshirt ve kot pantolon tarzı takım olduğu için rahattı. Saçımı topuz yaptıktan sonra odamdan çıktım. "Hadi kızım geç kalacaksın okula." Annem yine söylenmeye başlamıştı. "Tamam anne, hazırım ben çıkalım." Dediğimde beyaz ayakkabılarımı giydim. Garaja inip, arabaya bindiğimizde okulun buradan neredeyse on dakika sürdüğünü anladım.

Amacım artık okula gitmekti, kaç dakika sürerse sürsün umurumda değildi!

"İyi dersler kızım," dedikten sonra arabadan indim. Okulumu özlemiştim. Ama sınıfımıza yeni gelen kişilerin kim olduğunu oldukça merak ediyordum. "Beni beklemeden nereye ya, Elisa?" Arkamı döndüğümde, Almira'yı gördüm. "Vay, kardeşimi özlemişim ya." Diyip sarıldım. "Bende öyle. Küçük çocuklar gibi okul açılsın diye gün sayıyordum." Dedi. Gülerek, "Ne yalan söyleyeyim bende öyle." Dedim. "Hadi gidelim sınıfa," dedikten sonra üst kata çıktık. Sınıfımız en üst katta olduğu için çıkmak benim için bir zorluktu.

Sınıfa girdiğimizde, daha diğerlerinin gelmemiş olduğunu farkettik, biz heyecandan erkenden geldiğimiz için sınıfta sadece ikimiz vardık. Okuldaki kişiler elbet vardı ama bizim sınıftakiler henüz gelmemişti. "Rastgele oturalım sıraya ya, farketmez." Dedim. "Peki,"

Ortadan rastgele ikinci sıraya geçtiğimizde, sınıfımız geçen seneden aynı sınıfımız olduğu için ortamını bile özlemiştim. "Kızım, okula yeni birileri gelecekmiş... Kim acaba?" Dediğinde, söze girdim. "Müdürün attığı mesaja bende şaşırdım. Hayır, bir kere neden bizim sınıf?" Diye merak ettim.

"İnşallah kızlardır, dua et!" Dediğinde, neden böyle bir şey dediğini düşünüyordum. "Erkek olsalar ne olur ki?" Dediğimde, "Sınıfımızda oldukça beyinsiz erkekler var zaten. Birde onlar gelirse hiç kaldıramam. Zaten geçen seneden erkekler burada, onlar başka bir sınıfa geçiversin bir zahmet! Tabii erkeklerse..." Dediğinde kıkırdadım. "Merak etme, değillerdir. Anlıyorum erkeklere olan düşmanlığını." Kurduğum cümleye, illa bir anlam çıkaracağı için söze girdi.

"Erkeklere düşmanlık beslemiyorum. Bazı sinir edici tipler var, sinirim onlara!" Dediğinde, "Tamam, bir şey demedim sakin ol!" Diyerek onu sakinleştirmeye çalıştım. Her cümleden anlam çıkarmasan olmuyor zaten, Almiracığım.
Sınıfa yavaş yavaş arkadaşlar geldiğinde, herkes boş bir sıraya oturuyordu. "Hoşgeldiniz." Dedi sınıftan Zehra. "Hoşbulduk, sizde." Dediğimde, aradaki dönen muhabbete gülüyordum. Hoşgeldiniz, sizde...