"မမအရင်ပြန်လိုက်သွားပါ။မိညိုပြီးမှထွေးထွေးတို့နဲ့ပြန်လာခဲ့မယ်နော်။မိညိုလည်းအုပ်ကြီးကိုကြောက်တယ်မမ"
လဝန်းမေမျက်နှာမသာယာလေးနဲ့ခေါင်းငြိမ့်ပြ၍ရေထဲမှနေကုန်းပေါ်ပြန်တက်လာခဲ့ရသည်။
"တောက်..! မင်းတော့နော်။လာ ဒါကိုဝတ်စမ်း"
သူ့အပေါ်ထပ်ကြီးချွတ်ရင်းလဝန်းကိုပြောသည်။နောက် သူကိုယ်တိုင်ပဲအလျှင်မြန်လဝန်းကိုအပေါ်ထပ်ဝတ်ပေးပြန်သည်။
"ဘယ်မလဲ မင်းဖုန်း"
ဆိုင်ကယ်ရပ်ထားတဲ့ဘက်ဆီသွားဖို့ပြင်နေပြီးမှလဝန်းကိုမေးလာသည်။ကြည့်ရတာ ဖွားကြည်ကိုပုံရိုက်မယ်လို့ပြောသွားတာဆိုတော့ဖုန်းပါသည်လို့ထင်နေတာဖြစ်မည်။
"ဟို..!သွားချင်ဇောကြီးပြီးဖုန်းကအိမ်မှာပဲမေ့ကျန်..!"
"မိညို ခဏနေထွေးထွေးတို့နဲ့အတူပြန်လာခဲ့တော့"
"ဟုတ်ကဲ့အုပ်ကြီး"
လဝန်းစကားကိုဆုံးအောင်နားမထောင်ပေ။မိညိုကိုပြောပြီးတာနဲ့လဝန်းလက်ကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းဆွဲကိုင်ပြီးဆိုင်ကယ်နားခေါ်လာလေသည်။
"ဟယ်..!မြေး ရေတွေစိုလာပါလား။ရေတွေဆော့လာတာလား"
အိမ်ရောက်တော့အိမ်ရှေ့မှာထိုင်စကားပြောနေတဲ့ဖွားကြည်နဲ့ဖွားဖွားတို့ဖိုးဖိုးတို့ကလဝန်းပုံစံကိုမြင်တော့မေးလာကျသည်။
"ဟုတ်..!ဟုတ်တယ်ဖွားဖွား။ဟို လဝန်းအဝတ်စားအရင်သွားလဲအုံးမယ်နော်"
"အေးအေး မြန်မြန်လဲခဲ့မြေးလေး။အအေးပတ်နေမယ်"
လဝန်းခေါင်းငြိမ့်ပြပြီးဘေးကရပ်၍လဝန်းကိုကြည့်နေသူကိုတစ်ချက်ပင်မကြည့်ရဲပဲအိမ်ပေါ်အမြန်ပြေးတက်လာခဲ့မိသည်။
"ကျတော်လည်းရေချိုးအုံးမယ်!ညမှစကားပြောကျတာပေါ့အမေတို့"
ထိန်လင်းမောင်လူကြီးတွေကိုပြောပြီးအိမ်ထဲဝင်လာခဲ့လိုက်လေသည်။
အိပ်ပေါ်ထပ်တက်လာပြီးနောက်ကိုယ့်အခန်းထဲအရင်ဝင်ပြီးဖုန်းနဲ့စရင်းစာအုပ်ကိုကုတင်ဘေးကခုံပေါ်ပြစ်တင်ပြီးနောက် ေလပူတစ်ချက်မှုတ်ထုတ်ကာသက်ပြင်းချရင်းခေါင်းမှဆံပင်များကိုထိုးဖွပြစ်မိလေသည်။
YOU ARE READING
ယနေ့မှစ၍သက်ဆုံးတိုင်
Romanceအသက်ဆယ်နှစ်ကျော်ကွာဟတဲ့ ကလေးမကို ကျုပ်ကလက်ထပ်ရမယ်ဆိုပဲ။ ________________________________________ "ကိုကိုကြီး လဝန်းကိုချစ်ရဲ့လားဟင်" "အင်း ကိုယ်မင်းကိုချစ်တာထက်ပိုပြိီးမြတ်နိုးမိပါတယ်ကလေးမ" ...
part-5
Start from the beginning
