ကျောင်းမြတ်ခင်းစိမ်းလေးရဲ့ရည်းစားဟောင်းအဖြစ်သို့...(ကျင်းစစ်)

ကျင်းစစ်က ထိုအကြောင်းကိုတွေးလိုက်ပြီး သူ့လက်ထဲက ဒိုင်ယာရီစာအုပ်ကို ဖွင့်လိုက်လေသည်။

ကျင်းစစ် မျက်ဆံအိမ်များသည် ရုတ်တရက် ကျုံ့သွားကာ သူ့နှလုံးခုန်သံသည် ပိုမိုမြန်ဆန်လာလေသည်။

အဝါရောင် ဖျော့ဖျော့ စာရွက်ပေါ်တွင်သူတွေးထားသလိုမူလပိုင်ရှင်၏အတွေးများကို မှတ်တမ်းမတင်ထားပေ။ အစမှ အဆုံးထိ ယင်းကျောင်း ဆိုသော နာမည်ကိုသာ ရေးထားလေသည်။

သို့ပေမဲ ကျင်းစစ်ကို အံ့အားသင့်စေသောအရာသည် မူလပိုင်ရှင်၏ ယင်းကျောင်းအပေါ် စွဲလမ်းမှု မဟုတ်ဘဲ သူ၏ လက်ရေးပုံစံသာဖြစ်နေခြင်းပင်__

ယင်း ဆိုသော စကားလုံးကို ရေးသောအခါတွင် ဘောပင်ကြောင့် “月” ၏ဘယ်ဘက်အောက်ဘက်ထောင့်တွင် စာလုံးအဝိုင်းလေး ပေါ်နေလေသည်။

မူလခန္တာကိုယ်၏ လက်ရေးသည် သူနှင့်ကွဲပြားသော်လည်း ထိုစာလုံးသည် သူ့လက်ရေးနှင့်တစ်ပုံစံတည်းတူလေသည်။

ကျင်းစစ် ဒိုင်ယာရီစာအုပ်ကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဆုတ်ကိုင်ထားကာ သူ့ပုံစံသည် မြူခိုးထဲတွင် လှောင်ပိတ်မိနေသကဲ့သို့ ဖြစ်နေသည်။

လောကကြီးမှာ နာမည် ရုပ်ရည် လက်ရေးကအစ ကွက်တိတူတဲ့ လူနှစ်ယောက်ရှိနိုင်ပါ့မလား...

သူနဲ့ မူလကိုယ်နဲ့ ဘယ်လို ဆက်နွယ်နေတာလဲ...

သူက ဒီမှာဆို မူလကိုယ်ကရော... သူကပျောက်ကွယ်သွားတာလား ဒါမှမဟုတ် သူ့ကမ္ဘာကို ရောက်သွားတာများလား...

မဖြစ်နိုင်ဘူးမလား ? !

ကျင်းစစ်၏ကျောသည် အေးစိမ့်သွားလေသည်။

အဲ့ဒီ ၀တ္ထုက သူ့ဖုန်းထဲမှာ ဘယ်လိုလုပ်ပေါ်လာတာလဲ...

သူလုံးဝ မမှတ်မိတော့ပေ။

သူမှတ်မိတာတစ်ခုကတော့ ...

သူ့ဖုန်းကိုဖွင့်လိုက်ချိန် အဲ့ဒီ၀တ္ထုပေါ်လာတယ် ကောလိပ်ဝင်ခွင့်စာမေးပွဲ ဖြေပြီးချိန်ဖြစ်တာကြောင့် စိတ်အေးလက်အေး ဖတ်လိုက်မိတယ်...