ကျောင်းမြတ်ခင်းစိမ်းလေးရဲ့ရည်းစားဟောင်းအဖြစ်သို့...(ကျင်းစစ်)

" ဒီနေ့ 12 နာရီထိုးတဲ့အထိစောင့်မလို့လား"

ကျင်းစစ်က သူကို့ ခေါင်းစောင်းကြည့်လိုက်ပြီး မေးလိုက်သည်။

" ဘာအတွက်လဲ"

" ပန်းသီးစားဖို့လေ"

လီကျိုးက စားပွဲပေါ်ရှိပန်းသီးကို လက်ညှိုးထိုးပြလိုက်ပြီး ရယ်ကာ ပြောလိုက်သည်။

" မင်း စားဖို့ 12 နာရီအထိ စောင့်ရမယ်လေ"

" တကယ်လား"

ကျင်းစစ်က ထိုကဲ့သို့ စကားမျိုး ပထမဆုံးကြားဖူးခြင်းဖြစ်သည်။ သူက သဘက်ကို ချထားလိုက်ကာ သူ့ကျောင်းလွယ်အိတ်ထဲက အနီရောင် ထုတ်ပိုးထားတဲ့ အသီးလေးကို ကြည့်လိုက်ပြီး သူ့လက်ဖဝါးထဲထည့်ကာ သေချာကြည့်လိုက်သည်။

အခြားထုပ်ပိုးမှု တွေနှင့်မတူသည့် ပုံပေါ်သည် ။

အနီရောင်လေးက ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ အာ... ဘေးမှာ တောက်ပနေတဲ့ ကြယ်ပွင့်သေးသေးဘေးတွေလည်းပါတာပဲ

" ဘာတွေကို တိတ်တိတ်လေးပြုံးနေတာလဲ"

လီကျိုးက အရှေ့ကို မှီချလာပြီး သူ့မျက်နှာကိုကြည့်ကာ သူ့လက်ထဲက ပန်းသီးကို ကြည့်လိုက်သည် ။ သူ ထုတ်ပိုးထားတဲ့ ဘူးလေးကို ဟိုရွေ့ဒီရွေ့ လုပ်လိုက်ပြီး အံ့အားသင့်စွာပြောလိုက်သည်။

" အဲဒါက သာမာန်ပန်းသီးလေးပဲ မလား ဘာအရေးကြီးလို့လဲ"

ကျင်းစစ်က မသိစိတ်အရ သူ့မျက်နှာကို ကိုင်လိုက်ပြီး မေးလိုက်သည်။

" ငါပြုံးနေလို့လား"

လီကျိုးက မျက်လုံးကို လှိမ့်လိုက်ပြီး အိပ်ယာဘေးက မှန်ကို ယူလိုက်ကာ သူ့ကို ကြည့်လိုက်ပြီး ပြောလိုက်သည်။

" မင်းဘာသာမင်း ကြည့်လိုက်"

သူက ကျင်းစစ် မျက်နှာကို သေချာဂရုတစိုက်ကြည့်လိုက်ကာ " မင်းဒီနေ့ ဘယ်လိုဖြစ်လို့ စိတ်ကောင်းဝင်နေတာလဲ"

ကောလိပ်ဝင်ခွင့်စာမေးပွဲ အတွက် သင်္ချာ ရမှတ်ကို ပယ်ဖျက်လိုက်ခြင်းသည် ကျောင်းသားများကို ကန့်ကွက်မှုဖြစ်စေသည် ။ တန်းခွဲ 7 မှကျောင်းသားများမသိဘဲ မနေချေ။ သူတို့သည် ကျင်းစစ် စိတ်အနှောက်အယှက်ဖြစ်မည် စိုးသောကြောင့် ထိုအကြောင်း မပြောရန် သဘောတူထားကြခြင်းဖြစ်၏။