maatje tuurlijk ben je hier veilig

deel 21

Matthy:

"Juul" zeg ik zacht en neem haar in mn armen. Ze is veilig en wat ben ik blij dat ik dr weer zie. "Zullen we terug naar huis lopen" vraagt Robbie. Ik knik en pak Juul dr hand. "Robbie, mag ik dalijk eventjes naar boven" vraag ik als we bijna thuis zijn. Robbie knikt en druk kort mn lippen op zn voorhoofd. "Omg dit meen je niet" hoor ik Julia zeggen. Ik knik. "Ik ben echt blij voor je Matthyas" zegt Julia. Ik knik klein. "Robbie mn hoofd zit echt vol" zeg ik na 5 minuutjes. Hij knikt en slaat zn arm om me heen. "Ga maar naar t parkje lief, ik breng Juul wel eventjes en dan kom ik oke" zegt Robbie zacht. Ik knik klein en bedank hem waarna ik t parkje inloop en bij t meertje ga zitten in t gras. Rustig staar ik voor me uit en laat ik alles even bezinken.

Robbie:

"Liek dit is Julia t zusje van Mat, maar ik moet weer door. Zorg alsjeblieft goed voor dr net als bij Matthy dan ga ik nu eventjes bij Matthy kijken" zeg ik. Lieke knikt en trekt Julia in haar armen. Ik loop weer naar buiten en ga meteen naar t parkje, waar ik Matthy zie zitten. Ik ga rustig naast hem zitten en blijf stil. "Robbie t is niet eerlijk" zegt Matthy opeens. "Ik weet t liefje echt waar, maar iedereen heeft t wel eens lastig en in jou hoofdje is t nog wat ingewikkelder" zeg ik. Hij knikt en kijkt weer in stilte voor zich uit. "Hier zijn jullie!" hoor ik iemand roepen. Ik draai me om terwijl Matthy voor zich uit blijft staren. Ik zie Raoul aankomen lopen. "Jezus konden jullie niks laten weten" zegt Raoul en trekt Matthy bij zn arm omhoog. "Laat me met rust" zegt Matthy en trekt zich los. Raoul pakt hem weer vast. "Raoul laat hem alsjeblieft los" zeg ik, maar hij doet t niet. "Laat me godverdomme gewoon los" schreeuwt Matthy. Raoul kijkt boos en pakt hem steviger vast. Ik zucht en maak Raoul los van Matthy, waarna ik hem meeneem naar huis. "We gaan lekker naar boven liefje" zeg ik. Hij schud zn hoofd en haalt zich van me af. "Liefje" zeg ik. "Nee ik ga niet mee Raoul gaat toch alleen maar zeiken" snikt hij terwijl Raoul langs loopt. Raoul kijkt hem boos aan en pakt mijn arm vast en sleurt me mee naar huis.

Matthy:

Daar zit ik dan voor me uit te staren naar t water. Raoul die boos op me is en me pijn heeft gedaan. Na eventjes sta ik op en loop ik verder weg van huis. Mijn arm doet niet normaal veel pijn en mijn hoofd bonkt als een gek. Hoe verder ik loop, hoe dichter ik bij een ziekenhuis kom. "Hallo, ik heb mijn arm open en wil er graag even naar laten kijken" snik ik bij de balie. "Hey gaat t wel" vraagt de vrouw. Ik schud kort mn hoofd en zak in elkaar. "Hey hey rustig" zegt ze en hurkt voor me neer. "Hey we nemen je eventjes mee oke" komt er na even een dokter aan. Ik knik en merk dat ik word opgetild. Ik knijp mn ogen dicht van de pijn. "Hey maatje blijf je eventjes wakker" zegt de dokter en legt me neer. Ik open mn ogen weer. "Heb je pijn" vraagt hij. Ik knik en leg mn hoofd tegen de borst van de arts aan. "Heb je ouders die ik kan bellen" vraagt hij. Ik schud mn hoofd en leg me goed neer. "Maatje ik maak je eventjes vast aan een infuus en dan doe ik wat testjes. Vannacht blijf je lekker slapen en dan kijken we morgen eventjes verder" zegt hij. Ik knik en kijk de dokter aan. Hij ziet er echt aardig uit. "Je bent klaar Matthyas doe je oogjes maar dicht" zegt hij. Ik knik en sluit mn ogen. Al snel ben ik weer verdwenen van dit wereldje en zit ik in mn eigen.

677 woorden