ငါကနေ့တိုင်းအချိုတွေကျွေးနေတယ်တဲ့

ရွှီလော့ယန်က ဆုံးဖြတ်ချက်တိုက်ရိုက်မချဘဲ ချီချန်အန်းအား မေးလိုက်သည်။

"ဘယ်လိုထင်လဲ"

ချီချန်အန်းမှာ အစက 'ကိုယ်စိတ်မရှိပါဘူး'ဟု ပြောချင်သော်လည်း ပါးစပ်မှထွက်လာသည်က "အကယ်၍ အဲ့ဒါကိုဖယ်ချလိုက်ရင် အရမ်းတမင်တကာဆန်လွန်းတယ် အစကတည်းက ဒါက ပရိတ်သတ်တွေသူတို့ဘာသာသူတို့လုပ်တဲ့ ကိစ္စပဲလေ အဲ့ဒီတော့ ဘာလို့ ကိုယ်တို့က အသာလေးမျောမလိုက်သွားရမှာလဲ မင်းရော ဘယ်လိုထင်လဲ"

"အင်း...ကျွန်တော် သဘောတူတယ်"

ကျန်းသုန့်က ခေါင်းညိတ်ကာ "အဲ့ဒါဆိုလည်းကောင်းပြီလေ ငါပြန်သွားပြီး မင်းရဲ့မန်နေဂျာကို ဆက်သွယ်လိုက်မယ်"

'ကုချန် cp' နှင့်ပတ်သက်သည့် သဘောထားအား ပွင့်လင်းစွာဖော်ပြီးဖြစ်၏။

မနက်စာစားပြီးသည့်အခါ ချီချန်အန်းက မီးဖိုခန်းထဲဝင်သွားကာ ပန်းကန်များအား ဆေးကြောလေသည်။

ကျန်းသုန့်က မသိမသာနှင့် ဖြေလျော့ကာ ရွှီလော့ယန်ရဲ့အနားတိုးသွားပြီး မေးလိုက်သည်။

"မင်းနဲ့ချီချန်အန်းတို့က တော်တော်လေး သင့်မြတ်ကြတယ်ပေါ့"

"အင်း သူက အရမ်းကောင်းပြီး ကျွန်တော့်ကိုလည်း ခဏခဏကူညီပေးဖူးတယ်။"

ရွှီလော့ယန်က ခေါင်းကို စောင်းကာ မီးဖိုချောင်တွင်ပန်းကန်ဆေးနေသည့် ချီချန်အန်းအားလှမ်းကြည့်ရင်း၊ ရုတ်ချည်းဆိုသလို မနေ့ညက သူ့မိဘများ၏နှစ်ပတ်လည်အကြောင်းပြောစဉ်က ချီချန်အန်းရဲ့ မျက်နှာအား အမှတ်ရသွားသည်။

ရွှီလော့ယန်က သူ့ရင်ထဲမှ ယောင်ဝါးဝါးခံစားချက်အား မည်ကဲ့သို့ ရှင်းပြရမည်ကို မသိချေ။ သို့နှင့်သူက အချိန်ယူ၍ ဖြည်းဖြည်းချင်း အနက်ဖွင့်ရန်သာတတ်နိုင်တော့သည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ချီချန်အန်းနည်းတူ၊ သူကလည်း မိဘနှစ်ပါးအား ဆုံးရှုံးလိုက်ရပြီးဖြစ်ကာ၊ သူ့အား တူညီသည့် ခံစားချက်မျိုးဖြစ်ပေါ်စေသည်။

ရွှီလော့ယန်၏ခံစားချက်များကို စိုးရိမ်စွာနှင့် ကျန်းသုန့်က သူ့အား သွယ်ဝိုက်၍သတိပေးလာသည်။