KÜLDEN ELBİSEM

FİNAL SON PART- 8

Onlar için zihin dünyamda gördüğüm son kareler neyse, onu kalbinize sunacağım. Hiçbir zaman düşündüğüm şeyi yazmadım; gözümü kapattığımda ne gördüysem, onu yazdım. Son kez gördüm onları. Bana veda ettiler sanırım, çünkü bunun son kez olacağını hissediyorum. Onları bir daha göremeyecek olmak, ağır bir yük.

Daha önce Wattpad’de böylesine bir anlatım hiç görmedim. Hikayenin sonunu kimsenin ağzından yazmak istemedim. Bu kez hikayenin sonu, son kez olacağı için, benim ağzımdan olsun istedim. Sanırım böylece hem kendimi hem onları daha iyi ifade etmiş olurum. Varsa bir intikam mevzumuz, beraber alalım.

'İLK VE SON KEZ 'YAZARIN AĞZINDAN'

Vural Soykamer, onun için hep kararsız kaldım. Nasıl bir adam olduğundan habersiz kaldım. Neyi nasıl yazmam gerektiğini bilemedim. Söylesene büyük dede, sen iyi biri misin yoksa kötü biri misin? Peki kitabın sonuna kadar bunu bana neden hiç göstermedin? Bana kendini açmayan çok karakterim var. Sen de onlardan birisin. Çok daha fazla yazabilirdim seni, çok daha fazla hikayeye dahil edebilirdim ama bilemedim. Seni nasıl yazmam gerektiğini bilemedim. İyi misin yoksa kötü müsün bilemedim. Bilmediğimi yazmaktansa hiç yaşamamayı tercih ederim.

Bugün seninle beraber bir düello yapacağız. İyi misin yoksa kötü müsün, bunu kanıtlayacağız. Açıkçası sana kendimi yakın hissedemiyorum, sanki aramızdaki yaş farkı buna engel oluyor gibi. Kuşak farkı her yerde kendini belli ediyor.

Bu intikam senin hakkındı. Sanırım buldum Vural Bey. Sen kötü bir adam değilsin, sen kötü bir babasın. Bilmen gerekirdi. Merhamet etmemen gerekirdi. O ilk saldırı gerçekleştiğinde devamının geleceğini biliyor olman gerekirdi. Senin deli bir oğlun vardı. Onun eline deli dehşet bir güç vermek yerine onu tedavi ettirmen gerekirdi.

Sen bunu yapmadın, çıkarlarını gözettin. En büyük pişmanlığın aşık olduğun kadının sözlerine sadık kalmak ve bu yüzden Attila'yı kendinden uzaklaştırmaktı. Bilemiyorum, belki de Attila gibi delikanlı bir adam senin çocuğun olarak büyüyüp veliaht olsaydı, şu an hikaye çok daha başka sonuçlara gebe kalmış olabilirdi. Ancak, belki de bütün mevzu onun babasının sen olmamandan kaynaklanıyordur.

Eğri oturup doğru konuşmak gerek Vural Bey. Senin 3 çocuğun var. 3 erkek çocuğun var. İkisi seninle beraber büyüdü, biri sen olmadan büyüdü. Sen olmadan büyüyen, bu hikayenin en büyük kahramanlarından biri. Ama seninle beraber büyüyenlerden biri kendi öz oğlunu ateşin içine atıp kaçıp giden bir adamken, diğeri hepinizi ateş olup yakmış bir adam.

Belki de mevzu olmak ya da olmamak değildi. Belki de mevzu senin oğlun olmak ya da olmamaktı. Sorun sen de mi bitiyor? Aslında en büyük sorun sen miydin? Bu yüzden mi bana kendini şimdiye kadar hiç göstermedin? Seni yazmayayım diye aklıma bu yüzden mi hiç gelmedin?

Bunu yapmak zorundasın. Bunu daha önce yapmadığın için pişmanlık duyuyor olmak zorundasın.

Şu an elinde bir tabanca var. Kusura bakma ama seni böyle hayal etmeye devam edeceğim. Zihnim kapılarını açtı, bana bir kapı da sen aç. Bana kendini aç, kendini öyle bir aç ki içindeki acıyı göreyim. Sonunuzu ona göre belirleyeyim. Gökdelenin tepesindesin, hayır hayır, gökdelen olamaz. Orası uygun değil. Tekrar hayal ediyorum. Uzak bir yerdesin, o adamın kalabalık içinde olması mümkün değil. Her yerde onu arıyorlar.

Şu an başka bir görüntü geldi gözlerimin önüne. Sanırım artık yerini biliyorum. Siz bir ormanın içindesiniz. Ormanları severim,  içinde bir dünya gizli olduğu için değil, bütün dünya seni arasa da içinde gizlenebileceğin için severim.