BARZA

1~Bölüm

Boş koridorda ilerlemeye devam derken. Botlarımdan çıkan sese kulak vermiştim. Sanki her adım attığım da bir müzik melodisi kulağıma doluyormuş gibi hissediyordum. Sağ doğru döndüğümde bir anda karşıma çıkan kişiyle durmak zorunda kalmıştım.

"Söyle?"demiştim bıkınlıkla.

"Kusura bakmayın komutanım yine rahatsız ediyorum..."

"Bencede ediyorsun ama neyse söyle?"öne doğru bir adım atmıştım.

"Albay sizi çağırıyor komutanım..."kaşlarımı çattım.

"Neden?"demiştim şaşkınca.

Omuz silkti,"Bilmiyorum ki komutanım bana sadece Umay komutanını çağır dedi komutanım."demişti tedirgince.

"Tamam..."demiştim tek kaşımı kaldırdım,"Sakın bir daha karşıma çıkma asker bir rahat ver da..."dedim bıkınlıkla.

"Emredersiniz komutanım!"demişti.

"Yalnız asker bunu 2 saat öncede demiştin sanki?"demiştim imalı şekilde konuşarak.

Bir an düşünür gibi olmuştu daha sonra ise,"Kusura bakmayın komutanım..."göz devirdim ve son kez ona bakıp hızla onun yanından geçmiştim.

Bu koridordan, adımlarımı atarken hep cesur olarak geçmiştim. Hâlâ da öyleydi buna mecburduk boyun eğmek yoktu... Yıllardır böyleydi hâlâ da böyle olmak zorundaydı.
Hızla koridordan ilerlerken koridorun başında olan iki asker dikkatimi çekmişti. Hüzünlü bir şekilde bir şeyler konuşuyor gibilerdi. Sanki bir dertleri vardı.

"Umay komutanım geliyor?"demişti aralarından birisi.

Onlara doğru yaklaşırken, tek gözümü kırptım."Hayırdır?"dedim onlara ilerlerken. Bir anda ikiside yaslandığı yerden doğrulmuştu."Bir şey olmuş sanki?"demiştim imalı bir şekilde konuşarak.

Bir anda birbirlerine bakmışlardı... Daha sonra bana dönmüşlerdi."Sizin haberiniz yok mu komutanım?"

Kaşlarımı çattım,"Neyden?"demiştim. Neyden bahsettiklerinden inanki bilmiyordum.

Benimle konuşan Kerem elini omzuna doğru atmıştı."Sanırım bunu bizden duymazsanız daha iyi komutanım."

Gözlerimi yumdum,"Söyle asker?"demiştim sabırsızca.

"Ben söyliyim..."demişti bir anda gelen ses ile gözlerimi açmıştım. Daha sonra ise hızla arkamı dönüp, bir anda deminki olan rahatlığıma bir son verip, hazır ola geçmiştim. Karşımda Albay durmuştu ben onun odasına giderken o benim karşımda durmuştu. "Al bakalım..."demişti elindeki kağıt parçasını bana uzatırken.Bedenim bir anda gerilmişti, çünkü bu kağıdın ne olduğunu tam olarak bana uzatırken fark etmiştim.

Elimi uzattım ve vakit kaybetmeden elinden yavaşça almıştım. Açmaya bile gerek duymadan... Kafamı kaldırdım, Albay benimle göz göze gelir gelmez."Yolun açık olsun kızım..."demişti ve yanımdan bir anda geçip gitmişti

"Komutanım gitmeseniz?"demişti Kerem.

Onlara bakmadan,"Gitmek zorundayım..."diye fısıldamıştım çünkü bende pek gitmek istemiyordum ama buna mecburdum...

"Komutanım gitmeyin izin verin o pi-"bir anda duraksadı kafamı ona doğru çevirdim, söylediği şeyle dudağını ısındığını fark etmişti.

"Yapacak bir şey yok..."demiştim sıkıntılı bir nefes verirken."Gitmek zorundayım bunu ben istedim..."duraksadım ve elimdeki kağıda baktım."Görev beklemiyor..."

⛓️BİR AY ÖNCE⛓️

Hiç asker kadının öğretmen adamla beraber olduğunu hiç gördünüz mü? Ben gördüm bendim... Ve ben öyle bir hataya düştüğüm için hayatımda yediğim en büyük hatayı yapmıştım. Elimdeki pastaya son kez baktım, görevden yeni gelmiştim. Ve bedenimi o kadar yorgun hissediyordum ama ki ama yine de bu gün Okay'ın doğduğu gündü ve ben onu kutlamak için geç kalmak bile istemiyordum.