Rol

2.Bölüm

Akşam abim eve gittikten sonra Ömür ile film izlemeye karar verdik demeyi inanın çok isterdim.
Ama ne yazık ki yarın hem onun hem de benim erken saatte dersi olduğu için erkenden yatmaya odalarımızda çekilmiştir.
Odaya girip dolabıma yöneldim. Rahat bir eşofman ve bol bir beyaz t-shirt çıkarıp giyindim.

Yatağımın üzerinde bıraktığım kitabı alıp biraz daha okudum. Gözlerim kapanmaya başlayınca kitabı kenara koyup yattım.

******

Sabah her zamanki gibi erken kalktım. Bugün abimin izin günüydü. Uyuması için bugün Ömür ve ben otobüs ile gidecektik.
Durağa giderken dün otobüste gördüğüm maskeli adamı gördüm. Takmayıp Ömür'ü dinlemeye devam ettim.

"Acaba başka bir bölüm mü seçseydim Hira? Bitmiyor çünkü. Hayır altı yılı okusam Daha uzmanlığı var."
Onun haklı isyanıyla güldüm. Haklıydı ama çok geçti. O kadar okuduktan sonra bölüm değiştirmesi onun beş yılını çöp ederdi.

"Haklısın kuşum ama artık çok geç olduğunu da biliyorsun. O kadar okudun bir kere."

Gülerek koluma girdi.

"Tabi ki biliyorum Hira'm. Şaka yapıyorum zaten. Bunları göze alarak seçmişti ben tıpı. Hem benim doktor olmaktan başka bir meslek hayalim yoktu ki. Hala yok."
Durakta sohbet ederken yine dünkü izlenilme hissine kapıldım. Başımı kaldırdığımda bir hareketlilik hissetsem de kimse bakmıyordu.

İçimden kendime saçmaladığımı söyleyip önüme döndüm. Otobüsün geldiğini gördüğümde Ömür ile  vedalaşıp otobüse bindim. Otobüs bu sefer dolu olduğu için arka taraflara ilerledim. Kendimi düşmeyeceğim bir pozisyonda ayarlayıp telefonumu ve kulaklıklarımı çıkardım.
Müzik açıp camdan yolu seyretmeye başladım. Arkada bir hareketlilik olsa da dönüp bakmadım.
"Beni dinleyeceksin! Böyle ne yapmaya çalışıyorsun sen?"

Kulağımdaki müziği bile bastıran bir ses duyduğumda kaşlarımı çatıp o tarafa döndüm. Müziği durdurduğumda herkesin o tarafa baktığını gördüm. On dokuz yaşında olduğunu tahmin ettiğim bir kızla ondan biraz büyük olan bir erkek kavga ediyordu.

"Asıl sen ne yapmaya çalışıyorsun? Rezil oldum herkese senin yüzünden. Sevmiyorum dedim seni. Sana umut vermedim. Ama hâlâ beni rahat bırakıyorsun?"
Taciz. Yine bir kız taciz ediliyordu. Ve hala yaptığının sevgi olduğunu sanan bir pislik vardı.
Kızım gözleri dolmuştu ve hatta ağlamaya başlamıştı. Bir yandan da çocuğun kolundaki elinden kurtulmaya çalışıyordu. Bir yandanda ses kaydını açmıştım.
Hızla yanlarına gittim.
"Çek elini hemen."
Sesimle beraber herkes bana baktığında ben sadece Kızın yardım isteyen bakışlarını gördüm. Ona ufak bir tebessüm edip elini tuttum. Sert bakışlarım çocuğa döndüğünde o da bana bakıyordu.
"Sana ne oluyor? Defol git şuradan. Bu onunla benim aramda."
Dişlerimi sıkarak cevap verdim.
"Yaptığın şeyin taciz olduğunu söyleyerek son kez uyarıyorum seni. Elini çek."
O da sinirlenmiş olacak ki elini bana vurmak için kaldırdı.
Arkamda bir hareketlilik olduğunda kimseye fırsat vermeden bana kalkan elini parmaklarından yakalayıp ters çevirdim.
Acıyla haykırışını duysam da bırakmadım. Kızın kolumu da can havliyle bırakmıştı. Şoför tarafına bakıp bana olan şaşkın bakışları umursamadan bağırdım.

"Abi arka kapıyı aç."

Şoför bey abiciğim bana ufak bir baş hareketi yapıp gülerek kapıyı açtı.
Kızın tuttuğum elini bırakıp diğer elimlerde kıyafetinin ense tarafından tutup kapıdan dışarı attım.
Yere düştüğünde acıyla bana bir şeyler söyledi.
"Görürsün. Dava edeceğim seni. Mahvedeceğim."
Histerik bir şekilde güldüm.
"Et lan. Etmeyen şerefsizdir. Bak bakalım kim mahvoluyor." Diye cevap verip içeri girdim.