Delikanlı parmak uçlarının arkasındaki sigarasından bir kez daha çekerek yanındaki masum kıza baktı. O kadar saf ve temiz bir kalbi vardı ki bunca yaşadığı acılara rağmen nasıl ayakta durduğunu hissetmeye çalıştı. Ama hissedebilirmiydi bunca acıyı?
Peki ya ne yaşadı bu masum kız?
Bardaktan boşanırcasına yağan yağmuru pencereden izlerken umutluydum. O gelecek beni yalnız bırakmayacak. Bana kıyamaz. Bana bunu yapmaz. İçimden bunları geçirip hala umutlu davranmaya çalışırken göz yaşlarımı tutamadım tıpkı yetimhane penceresinden izlediğim yağmur gibi akıyordu gözlerimdeki yaşlar. Hıçkıryordum.Bağırıyordum. Ne kadar umutluca gelecek desemde gelmeyecekti. Annem beni bu dört duvar arasına terk edip gitmişti.
Üstelik daha 10 yaşındayken...
Aylar ve yıllar birbirlerini kovalarken içimdeki sızı hala dinmemişti. Ta ki o güne kadar...
Benim için çok sıradan geçeceğini düşündüğüm Pazar günü odama yeni bir kız geldi. Annesi ve babası trafik kazasında ölmüş.Onu kader yalnız bırakmış.Peki ya beni?
Beni annem yalnız bıraktı bu dört duvarın arasına.Ağlamaktan kendimi alamadım yine.Adını bile bilmediğim o kız karşısında...
Yanıma oturdu ve gözyaşlarımı sildi.Elleri o kadar sıcaktı ki içim ısınmıştı. Güzel tınılı sesini ilk defa duydum.Adımı sordu. Ağlamaklı seslerimle "Nisa" dedim.
-Tanıştığıma memnun oldum.Bende Senem.
Hala ağlamaya devam ediyordum.Hemde hıçkıra hıçkıra.
-Ağlama ben senin arkadaşın olurum.
-Olurmusun gerçekten?
-Söz...
Olayın üzerinden 6 yıl geçti ve ben yine ağlıyorum.Ve Senem yine gözyaşlarımı siliyor.
Bölümlerden haberdar olmak için takip edebilirsiniz gayet aktifim~
Oy verip yorum yaparsanız sevinirim. Teşekkürler<333
YOU ARE READING
İNCİ TANESİ
Teen FictionKendimi bildim bileli bir tarafım hep boş.Beni bu boşluğa sürükleyen kadermiydi yoksa kalpsizliğin vücut bulmuş hali mi¿ Peki ya bu boşluğu doldurmaya çalışan kadermiydi yoksa tüm güzel duyguların vücut bulmuş halimi¿ 16 yaşındaki Nisa 10 yaşındayke...
