(DÜZENLENECEK)
Artık bambaşka bir dünyadaydım. Bu zamana kadar yaşadığım her şey, burda çok farklıydı. Yeni bir ailem ve hiç bilmediğim daha önce adını bile duymadığım bir diyara gelmiştim.
Eskisi gibi değildim, bir şeyler değişmişti...
Yeni soru...
Merhaba sevgili okurlarım bölüm için hepinize iyi okumalar dilerim oy verip düşüncelerinizi yazmayı unutmayın lütfen ❤️
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
______________________________________________
Isı tamamen bedenimi ele geçirmiş gibi beni cayır cayır yakmaya devam ediyordu. Ama bu sefer acısı azalmıştı ve sadece yanma vardı. Acı başladığı noktaya geri dönmüştü ama daha katlanılabilirdi.
"Sakin ol Vanessa"
"acı sadece beyninde"
Kendi kendime telkin vererek acıyı dindirmeye çalışıyordum. Başımda hala feci bir ağrı vardı ve beynim ortadan ikiye doğru çatlayacakmış gibiydi.
Gözlerimi zifiri karanlığa açmayı başardığımda nerede olduğumu anlamaya çalışıyordum. Hava da ki çeşitli ot kokularından sarayda olmadığım kesindi.
Ellerimi bir şeye değmesi umuduyla kaldırdım ve kapı kolu gibi ince ama soğuk bir alanı kavradım. Sessizce kolu çevirip, kendimi bu karanlık yerden dışarı attım. En az içerisi kadar, dışarısı da karanlıktı ama en azından nereye gittiğimi görebiliyordum.
Bir görünün içindeydim. Geçmiş mi ve ya gelecek mi olduğunu bilemiyordum.
Koridorlar soğuktu ama bedenim ateşler içinde olduğundan ne soğuğu hissedebiliyordum ne de çıplak ayaklarımın mermer zeminde bıraktığı silik izden haberim vardı. Yerler o kadar soğuktu ki bastığım her yerde ayak izim oluşuyor bir kaç saniye sonra ise kayboluyordu.
Koridorda ilerlerken bir ışık ve bir kaç da ses duydum. Bu seslerin kime ait olduğunu bilmiyordum ama ne konuştuklarını dinlemeye gücüm bile yoktu. Bir an önce buradan çıkıp ateş krallığında ki odama dönmek istiyordum.
"Beni bu acıyla bırakma... Gözlerimin önünde gidemezsin!"
"Beni bırakma..."
Buzlar varis'inin çaresiz sesi hala zihnimde yankılanıyordu. Onu o şekil bırakmak kalbimi çok acıtıyordu ama bu görünün sonunu getirebilirsem onun yanına dönebilirdim.
"Cadı olmayı işte bu yüzden seviyorum" ...
"Bende" ...
"Cadı olarak biliniyoruz diye bizi kötü sanıyor olabilirler ama biz güçlerini değiştirmiş, bir kenara atılmış ve aileleri tarafından kabul edilmeyen kişileriz." ...
"Tabi onlara ihtiyacımız olduğunu kim söylemiş. Onlarsız daha iyi ve daha güçlüyüz" ...
"Vera bizim için büyük bir mucizeydi. Planını gerçekleştirmesinde ona yardımcı olursak belki ona olan minnettarlığımızı gösterebiliriz"
