Revenge

1

Eğer ergenliğin tavan yaptığı bir dönemdeyseniz, hayat zor. Eğer tam bu dönemdeyken eğlence arıyorsanız, çok daha zor.

Busan'da güzel bir hayatım var ve zenginim. Babam milyonları yöneten bir şirketin sahibi ve annem de sekreteri. Tek çocukları olarak paralarını yemek de elbette bana kalıyor. Reşit olmama haftalar kaldı ve mutluyum, fazlasıyla mutluyum. Güzel bir okula gidiyorum, harika arkadaşlarım var. İsteyebileceğim her şeye sahihim. Fakat çok mal göz doyurmaz, dahasını da istersiniz. Mal, mülk olarak neyse ki bir sıkıntım yok. Benim isteklerim daha farklı şeyler.

Bir adet Min Yoongi gibi.

Dedim ya, ergenliğin tavan yaptığı bir dönemdeyseniz hayat çok zor. Ben de işte tam bu dönemdeyim. Açgözlü bir insanım, hep daha fazlasını isterim. Elimdekilerle yetinemiyorum, eğlence arayışındayım. Her şeyin elimde olması bir süre sonra beni bunaltıyor, imkansızlara yönelmek istiyorum. Biraz gerginlik, biraz hareket katıyorum ortama. Eğlenmek istiyorum, sıkılıyorum. Ve tabii bunu yapmak için de çeşitli şeylere yöneliyorum.

Çocukluğumdan beri ailem beni birçok çocukla tanıştırdı. Neredeyse her hafta evimize ünlü, zengin aileler gelirdi. Yemek yerdik, sohbet ederdik ve iş hakkında konuşurduk. Daha doğrusu konuşurlardı, ben bu konuları dinlemezdim bile. Şirketimizin ortaklık yaptığı ailelerin çocuklarıyla da arkadaş olmak zorunda kalırdım. Yani en azından sadece arkadaşlık iyiydi. Zoraki evlilik gibi bir duruma düşmektense, arkadaşlığı tercih ederdim. Min ailesi de bunlardan birisiydi işte.

Bay Min başarılı bir cerrahtı, Amerika'da çalışıyordu ve mesleğine fazlasıyla bağlıydı. Haddinden fazla işkolik bir adamdı, 'yürüyen tıp' diye tanımlardım hep onu. Bayan Min ise savcıydı. Kore'nin bilindik, başarılı savcılarındandı. Fazlasıyla ünlü ve varlıklı bir ailelerdi. İki oğulları vardı, birisi iş adamıydı. Min Holding'in sahibiydi ve bir adamla evliydi. Onların ailesel ilişkileri hakkında pek bir bilgi sahibi değildim fakat Bay Seokjin'in eşcinsel olması ve bir adamla evlenmesi, Bay ve Bayan Min'den tamamen kopmasına sebep olmuştu. Emindim buna, ikisi de feci homofobik insanlardı. Oğullarının eşcinselliği onlara göre utanç kaynağıydı.

Kısacası Minlerle ortak olmamamız için hiçbir sebep yoktu. Üç Min de fazlasıyla varlıklıydı ve özellikle de Bay Seokjin ile olan ortaklığımızla iki şirketi de bir hâyli kârâ sürüklemiştik. Küçüklüğümden beri Min ailesi ile iç içeydim. Sık sık küçük oğulları Yoongi ile baş başa bırakılıyordum. Nereye gitsem Yoongi vardı, onun için de bu durum aynıydı. İşte eğlence arayışım da burada çözüm buluyordu.

Yoongi ile aramda garip bir çekim vardı. Birbirimizden nefret ettiğimizi söyler fakat hep arkamızı kollardık. Sık sık birbirimizle uğraşır, eğlenirdik. O da benim gibi kendine eğlence arayan tiplerdendi ve birbirimizle uğraşmak gerçekten güzeldi. O bana herhangi bir şey yapardı, ben iki katını yapardım. Ve sıra tekrar ondaydı...

Aynı okulda, aynı sınıftaydık. Hep aynı kurslara gönderilir, aynı şeyleri öğrenirdik. Ailelerimiz bizi beraber büyütmüştü. Birbirimize her ne kadar yakınsak bir o kadar da uzaktık. Onun hakkında çok şey bilirdim, o da benim hakkımda çok şey bilirdi. Fakat hiçbir zaman birbirimizi merak ettiğimiz için öğrenmemiştik bunları. Zorunda bırakılmıştık, birbirimize zorunluyduk. Ona her ne kadar yakınsam, yakın olduğum kadar da uzaktım.

Okul çıkışı, basketbol antrenmanı vardı. Yoongi de ben de takımdaki en öne çıkan oyunculardandık ve neredeyse hiçbir antrenmanı kaçırmazdık. Biliyordum, gelecekti. Gelmek zorundaydı. Aklımda çok güzel planlar varken onun gelmemesi büyük bie kayıptı. Gelecekti ve ben antrenmanın yanında başka bir şey daha kazanacaktım.

Onunla iddiaya girmeyi düşünüyordum. Antrenman esnasında güzel bir maç yapacak ve maç sonunda kazandığımda ona ceza verecektim. Çok güzel şeyler vardı aklımda, keyifliydim. Yoongi'yi zayıf yerlerinden vurmak güzeldi ve her fırsatta bunu kullanmaktan da asla çekinmezdim. Belli başlı takıntıları vardı, gerçekten önemli takıntıları.