Hayallerini kurduğu okula, Dora Kolejlerine girmesiyle hayatının harika olacağını sanan Rüya, okulda zorbası olacak olan Doruk Dora'dan bir haberdir. Dora Kolejlerine başlar başlamaz hayatı bambaşka bir hale gelir ve nefretin ne olduğuyla tanışır. Z...
Herkese merhaba. Bu hikaye tamamladığım ilk hikaye ve bunu sizinle paylaşmaktan duyduğum mutluluğu anlatamam. Uzun süredir "wattpad" üzerinden yayınlama konusunda kendimle inatlaşsam da sonunda yayınlamak isteyen tarafım ağır bastı. Normalde fantastik hikayeler yazmayı severim ve lise hayatı, aşk, genç kurgu türünde pek tecrübeli değilim. Ama ona rağmen bu hikayeyi oldukça severek yazdım. Zamanla kitabın daha çok içine gireceksiniz ve on birinci bölümle sonrasını okurken kitabın su gibi geçip gideceğine inanıyorum. Şimdilik bu kadar, iyi okumalar!
Uyarı: İtalik yazı ile yazılmış uzun paragraflar ya Rüya'nın okuduğu kitabın bir parçası ya da Rüya'nın geçmişini anlatmaktadır, bilginize.
***
Kitabın kapağını buraya bırakıyorum, belki daha detaylı incelemek istersiniz. <3
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
instagram/eabynk
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
1.
Gerçekler acıtır. Benim şu anda hiç istemediğim bir konumda olduğum gerçeği de acıtıyordu. Ama bunun tüm suçlusu oydu. Ondan nefret ediyorum. Ondan öylesine nefret ediyordun ki ona her türlü zararı verebilirdim. Kalbimi acıtıyor. Canımı yakıyor. Tüm dünyamın karşımda olmasının sebebi o. Tüm dünyamın darmadağın olmasının sebebi o. Ondan nefret ediyorum. Hiç kimseden etmediğim kadar.
Saat sabahın altısıydı. Ben de her zaman geldiğim sahilde kırmızıyla karışık gökyüzüne bakıyordum. Etrafta sadece rüzgâr sesi vardı. Her yer sessizdi. Huzurluydum. Ta ki o sesi duyana kadar:
"Senin burada ne işin var?" Cidden mi? Gerçekten mi? Her yerde karşıma çıktığı yetmezmiş gibi bir de burada mı karşıma çıkıyordu? Güvenli yerimde...
Kaşlarımı çatıp ona döndüm. "Sana ne? Ayrıca burası sahil. Burada olmamda ne gibi bir sıkıntı olabilir?"
"Bak şu evi görüyor musun?" dedi işaret parmağıyla arkada duran bir evi göstererek. Ev büyüktü. Güzeldi. "Evet?" dedim umursamazca. Kafasını bana doğru çevirdi ve "Orası benim evim." dedi. Kaşlarım havalandı. Hadi oradan ya... Bir yıldan beri geldiğim güvenli yerim bu aptalın evinin önü müymüş yani?
