" ဟင် အန်တီငိုထားတာလား.?"
မိုင်ရိုစ်က ပြောရင်း နွေ၏ ပါးပြင်ကိုတယုတယအုပ်ကိုင်ထားသည်။နွေမှာ ထိုသို့ မေးမည့်သူမရှိသည်မှာ ကြာပြီဖြစ်သဖြင့် ရင်တွင်း ခံစားချက်တို့ ပေါင်းဆုံနေသည်။
" တို့ မငိုဖြစ်တာ ကြာပြီကလေးရယ် အခု.. အခုတော့ အဟင့်"
မိုင်ရိုစ်မှာ နွေပါးပြင်ပေါ်ကျလာသည် မျက်ရည်စတွေကို သုတ်ပေးသည်။
" ဖက်ထားပေးရမလား?"
မိုင်ရိုစ်က ထိုသို့ပြောတော့ နွေက ခေါင်းကို တဆတ်ဆတ်ညိမ့်ပြသည်။မိုင်ရိုစ်မှာ နွေ့ပခုံးကို ဖွဖွဆုပ်ကိုင်ပြီးရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်သည်။ရင်ခွင်ကျယ်ထဲတွင် နွေ၏ အကောင်သေးသေးလေးမှာ မြုပ်နေတော့သည်။
နွေမှာ စိတ်ကျေနပ်သည်အထိ အားရအောင် ငိုပြီးမှ ရင်ခွင်ထဲမှ အတင်းရုန်းထွက်ကာ မျက်ရည်တို့ကို သုတ်နေသည်။သူ(မ)မှာ ရှက်ကိုးရှင်ကန်းဟန်ဖြင့် မိုင်ရိုစ်နှင့် အကြည့်ချင်းမဆုံပေ။
' အပျိုကြီးက ရှက်နေတာ'ဟု တွေးရင်း မိုင်ရိုစ်မှာ ရယ်ချင်ပက်ကျိပင်ဖြစ်လာသည်။
" ဘာဖြစ်လို့ တို့အခန်းထဲ ဝင်လာတာလဲ"
မိုင်ရိုစ်မှာ မျက်နှာပိုးကို သတ်လိုက်ပြီး
" ဗိုက်ဆာလို့"
" ဗိုက်ဆာတာများ ထမင်းစားခန်းထဲ သွားလေ"
မိုင်ရိုစ် မျက်နှာကို ငယ်ချလိုက်ပြီး
" အန်တီပါစားလေ.. တစ်ယောက်တည်း မစားချင်လို့"
အိမ်မှာ တစ်ယောက်တည်းစားနေကျဆိုသည်ကို မေ့ထားလိုက်ပြီး ထိုအမျိုးသမီးနှင့် နီးစပ်ခွင့်ရရန်အကြံပေါင်းစုံ ထုတ်လိုက်သည်။
" တို့ ဗိုက်မဆာသေးဘူး .."
နွေ၏ အပြောကြောင့် မိုင်ရိုစ်မျက်နှာကို မဲ့ပစ်လိုက်သည်။
" ဧည့်သည်ကို တစ်ယောက်တည်း စားခိုင်းတော့မယ်ပေါ့"
နွေမှာမတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး
" လာ.. သွားစားမယ် .. "
'တအားဂျီကျတယ် ကလေးကျနေတာပဲ' ဆိုသည့် စကားကိုတော့ နွေမြန်မာလိုသာပြောလိုက်သည်။ဒါတောင် ဘာလဲဆိုပြီး လိုက်မေးနေသောကြောင့် စကားလမ်းကြောင်းလွှဲလိုက်ရသေးသည်။
YOU ARE READING
လွမ်းမောစရာ ခေတ်ဟောင်းမြေ (လြမ္းေမာစရာ ေခတ္ေဟာင္းေျမ)
Historical Fictionရှေးဟောင်းဟန်လင်းမြို့ကို သွားလိုက်ရအောင်လား.. (ေ႐ွးေဟာင္းဟန္လင္းၿမိဳ႕ကို သြားလိုက္ရေအာင္လား..)
p - 6
Start from the beginning
