おわり

272 23 3
                                    

Echo

Days have passed since it's happened. Hindi ito nagrereply sa mga message ko. Hindi na din ito lumalabas ng bahay niya. I've been their for many times pero wala Wade ang sumasalubong.

Dumadaan ako kahit na walang idideliver sa kanya.

Mapait akong napangiti sa kawalan.

I missed her.

Kapag kasi naririnig na nito ang gamit kong sasakyan kapag nagddliver naka abang na siya sa front door at sasalubungin ako.

But now it's different. Wala na. She doesn't show herself. Nakatambak na din sa labas ang lahat ng mga boxes na naddeliver. Hindi talaga ito lumalabas kahit na kunin ang mga boxes sa labas, hindi kasi nababawasan manlang o nagagalaw ang mga ito. I'm worried.

Wade..

Kasalukuyang papunta ako ngayon sa bahay ni Wade. Right after I finished my work dumiretso agad ako sa bahay para makapagbihis.

Agad kung pinara ang sasakyan ng makarating ako sa bahay nito.

I smiled bitterly ng makitang hindi pa rin nakukuha ang boxes sa frontdoor niya. Umupo ako upuan na madalas naming pag-upuan ni Wade.

Tuluyan na ding nalanta ang bulaklak sa table, tanda na hindi ito naaalagaan. Malungkot akong napalingon sa pinto ng bahay ni Wade. It's too silent. I know she's inside.

Nag aalala na ako sa kanya. Kahit si lola tinatanong na din si Wade. Hindi na kasi ito bumibisita sa bahay na madalas niyang gawin. Sinasabi ko lang na busy ito sa work niya.

Nakatulala lang akong nakatingin kung na saan ang sugat ko. Papagaling na ito pero dahil natamaan ito kanina kaya dumugo na naman.

Kung hindi ba ako nasugatan hindi ko makikitang ganon siya. I-i- don't know. I still don't want to believe kung ano ang nakita ko. Kung totoo bang nangyari 'yon. Na baka panaginip lang ang lahat.

Napahawak ako sa balikat ko. But the bite mark says otherwise. It was all true. It's happened. Her eyes as red as blood, and t-those f-fangs..

I-i-.. s-she's-

Napahilamos ako ng mukha. It doesn't matter anymore. I don't care if she's one of those creature, or an alien, or whatever else, I'm not going to leave her. I made up my mind. That's right.

She's wade. She Ms. reed. S-she's my-

Napatayo ako dahil sa malakas na kalabog na nanggagaling sa loob.

Wade..

Mabilis akong tumungo sa pinto. It's locked.

"Wade" katok ko ng ilang beses. Napabuntong hininga ako. How can I open this door. I don't have the key.

Key?

Nagmamadali akong umalis ng may maalala. Mabilis kong tinungo kung na saan ang Hydrangea flowers. Agad akong yumuko at may hinahanap. Pinulot ko ang may kalakihang bato. Nakaramdam ako ng tuwa ng makita ang susi.

Bakit ko nga ba nakalimutan 'to? Wade told me about this. Nilagay niya talaga ito don para sa akin. Baka daw kasi gusto kung bumisita at isurprise siya. Naiiling nalang ako kapag naalala ko ang mga pinagsasabi niya sa akin.

Mabilis akong umalis don at binuksan ang pinto. Agad ko naman itong nabuksan. Sumalubong sa akin ang napakatahimik na loob. Ang dilim ng loob kahit na maliwanag pa sa labas. Kung titingnang mabuti ay aakalain mong wala nakatira rito. Nakaramdam ako ng lungkot dahil silent feels lonely.

Halos hindi manlang nagalaw ang mga gamit rito. Like her books. Napadpad ako sa office room nito. To trace of her na pumunta siya rito.

I was standing in front of Wades door. Malalim muna akong bumuntong hininga bago ko ito buksan.

The Delivery GirlWhere stories live. Discover now