Aradığım Kişi | Texting

Özür dilerim

BERKE ASLAN

Annemin duası| Berke

Annemin duası| Lütfen cevap ver artık

Annemin duası| Görüyorsun biliyorum cevap ver

Annemin duası| Tamam özür dilerim

Annemin duası| Kıvırcık

Annemin duası| Kıvırcığım hadi

Telefonu sessize alıp koltuğa fırlattım. Gözyaşlarımı sildim sinirle. Ben ona çok değer verdim.

Banyoya geçip yüzüme su çarpmaya başladım. Kalbim ağrıyor, ruhum daralıyordu. Ben onun mutluluğundan başka bir şey düşünmedim.

Art arda gelen zil sesiyle duraksadım. Musluğu kapatıp havluyla yüzümü sildim. Çalan her kimse canına susadı herhalde. Banyodan çıktım.

Kapının önüne geldiğimde beklemeden kapıyı açtım. Tam densizliğinden kızmak için hazırlanırken gördüğüm kişiyle şaşırdım. Feriha?

"Ne işin var senin burda?" deyip kaşlarımı çattım. Tek başına gelmiş bir de. Nasıl buldu burayı?

"Mesajlarıma cevap vermiyorsun." dedi üzülerek. Gözleri kalbimi hızlandırırken gözlerimi kaçırdım. İçeri geçmek istediğinde engel oldum ona.

"Feriha, Dila teyzenin yanına dön. Ben sana söyleyeceğimi söyledim-"

"Hayır, özrümü kabul etmeden gitmeyeceğim." deyip içeriye geçti hızla. Ayakkabılarını kenara çıkardı. Tutamadım. Hızla kapıyı kapatıp peşinden gittim.

"Feriha sana diyorum. Evimde istemiyorum seni. Git."

Koltuğa oturup başını eğdi kedi gibi. Allahım ne yapacağım ben?

"Nerden buldun burayı?"

"Dila teyzeye sordum." deyip burnunu çekti. Başını kaldırmıyor.

"Konuşmayacağım seninle artık. Git şimdi. Sen  de istemiyorsun zaten beni. Tamam ben de istemiyorum. Git."

"Tatlılardan yiyemedim." deyip başını kaldırdı. "Kıvrım tatlısından."

Allahım bu kız benim ayarlarımla oynuyor. Deli olacağım.

"Çöpe at o zaman. Git, Feriha. Biri görecek, yanlış anlayacak. Özür falan dilemene gerek yok. Hayatında istemiyordun zaten beni. Tamam, kabul ediyorum. Ben de istemiyorum seni."

"Böyle konuşma." deyip ayağa kalktı. Bana doğru yaklaştığında geri durdum ondan.

"Benim annem böyle değildi, Feriha. Şu an burda durman doğru değil. Git çabuk."

"Başkaları ne der diye mi korkuyorsun?"

Başımı kaldırdığımda gözlerine takılı kaldım. Başımı çevirdim sonra. Koltuğun üzerindeki çantasını aldım elime.

"Korkmuyorum. Doğru değil burda olman. Hiçbir şeyim değilsin sen benim. Al çantanı ve git." deyip çantasını uzattım. Kollarını birbirine bağladı.

"Hani beni seviyordun. Benimle evlenmek istiyordun?"

"Feriha gider misin-"

"Soruma cevap ver! Hani seviyordun beni. Evlenmek istiyordun?"

"Dediğin gibi tek Feriha sen değilsin. Annemin duası da sen değilsin belki de." dedim acıyan kalbimle. Duraksadı. Bir şey diyemedi. Ona bakmayı sürdürdüğümde zil sesiyle irkildim.

"Biri geldi. Git dedim işte sana." dedim sinirlenerek. Dediklerim ona uğramamıştı bile.

"Bekle burda ve çıkma burdan. Geleni yollayacağım. Sonra o gittikten sonra sen gideceksin." dedim bastıra bastıra. Elimdeki çantayı koltuğa bıraktım. Salondan çıkıp kapısını kapattım. Kapının önüne geldiğimde ayakkabıları kenarda duruyordu. Ayakkabı dolabının içine koyup daha fazla beklemeden kapıyı açtım. Gelen Oktay abiydi.