Dilemma

part 7

ترجیح دادم با گوش سپردن بہ صدای نفس ھای اون

ھمزمان سویچ رو بردارم و با ھمون لباس ھایی کہ بعد از برگشتن از شرکت تنم بود بہ راہ افتادم۔

*من قط میکنم

دوست نداشتم قطع کنہ۔۔اما میدونستم برای اینکہ بخواد لوکیشن  رو بفرستہ مجبورہ۔۔

تا رسیدن بہ  جیمین من بارھا بہ نخود کوچیکی کہ توی وجود اون کاشتہ بودم فکر میکردم

بہ اینکہ من و اون خیلی راحت با حرف زدن باھم میتونستیم این سد بی تفاوتی رو بشکنیم۔۔

دلیل اصلیش اون بچہ نبود۔۔۔اون گناھی نداشت

ھم من و ھم اون ۔۔۔نیاز بہ محبت داشتیم۔۔۔فقط ھمین

تمام این سد اھنین رو خودمون ساختیم۔۔۔با ذھنیت مخربی مثل ملاحظات

جیمین دوست نداشت شکمش رو بہ من نشون بدہ چون فکر میکرد با دیدن اون، من ذھنیتم درمورد اینکہ اون با ھمین حالتش نمیتونہ منو ھندل کنہ ۔۔۔بھم میریزہ و من

من عاشق حالت الھہ گونہ ی اون بودم  و خودم  مجبور میکردم برای راحتی اون و تولہ کوچیکمون ھمہ کار کنم۔۔۔غافل از اینکہ من با دور کردن خودم۔۔۔با خارج از دسترس کردن خودم اونھارو بیشتر رنجوندہ بودم۔

بعد از چند دقیقہ جست و جو بالاخرہ دیدمش۔۔۔

اون از این فاصلہ۔۔زیاد مشخص نبود کہ باردارہ۔۔۔میشد فقط از رایحش کہ زیادی طعم شیرینی داشت یہ حدس ھایی زد۔

کنار خیابون وایستادم و چراغ دادم ۔

جیمین تا من رو دید لبخند محوی زد و بہ سمت ماشین حرکت کرد۔

طبق عادت قدیم من پیادہ شدم تا در رو براش باز کنم۔

وقتی بھم رسید کمی مکث کرد۔۔۔۔

دلم لرزید۔۔۔اون میخواست تمام عادت ھای قبلمون رو زندہ کنہ؟

دستش رو گرفتم ۔
بوسہ کوتاہ اما خیسی بہ پشت دستش زدم و با انگشت ھام رد بوسہ رو لمس کردم۔

خیرہ شد بہ چشم ھام۔۔مردمک ھاش لرزید و ابرھای چشم ھاش باریدن

بدون فکر۔۔۔۔خارج از ارادہ من۔۔۔دستم رو دور کمرش حلقہ کردم و چسبوندمش بہ ماشین

دستم رو توی موھای مواج و گندم گونش فرو کردم۔۔این دلتنگی من رو دیوونہ کردہ بود و حال ۔۔انگار زمان رفع دلتنگی بود

لبھامو روی لبھای صورتی و خیسش کوبوندم۔۔۔

لغزش لبھامون ،درمانی بود روی زخم ھایی کہ تا الان بھم زدہ بودیم۔

چکیدن اشکش ھم زمان شد با باریدن اسمون

انگار۔۔۔خداھم برامون گریہ میکرد