part 7

73 13 8
                                    

Taehyung

ساعت دیواری نیمہ ھای شب رو نشون میداد اما ھنوز خبری از جیمین نبود۔

تلفنش رو جواب نمیداد و من حتی سردرگم تر از این بودم کہ بخوام فکر کنم اون کجا رفتہ؟

من حتی نگرانی حس نمیکردم۔

بھش ایمان داشتم کہ اون سالم برمیگردہ۔۔

بہ صفحہ ی خاموش تلفنم خیرہ شدم۔

زمان زیادی نمیگذرہ از روزھایی کہ من و جیمین ھر ثانیہ با دیدن پیام ھامون روی اسکرین گوشی ،لبخند میزدیم۔

شاید ھمہ ی اینھا ۔۔۔ اشتباہ بودن؟

این روزھا ۔۔۔حتی شمارش فکر کردن بہ اشتباہ بودن ما از دستم در رفتہ۔۔۔اما۔۔۔اگہ عشق بینمون اشتباہ بود؟؟اصلا چرا سرنوشت من و جیمین رو روبروی ھم قرار داد؟؟

شاید سرنوشت گناھی نداشت۔مشکل از ماست۔۔۔

منو اون اگہ حتی بخوایم از ھم جدا بشیم۔۔۔دلیلش رو نمیدونیم

لرزش گوشیم توی دستھام باعث شد از کوہ خیالاتم بہ چاہ حقیقت سقوط کنم۔

+جیمین؟

*تھیونگ

اوہ۔۔۔۔شاید باید گفت گوشھام خیلی وقت بود این کلمہ رو از این صدا نشنیدہ بود جوری کہ من شک میدونستم چیزی در ذھن اون بہ اسم تھیونگ در خاطرات وجود داشتہ باشہ

شاید اون ناخوداگاہ اینکار رو کردہ بود۔۔۔

شاید دستش خوردہ بود۔۔۔

شاید بھم نیاز داشت۔۔۔

شاید اون ھم متعجب بود۔۔۔درموندہ و خستہ بود۔۔۔

اون ھم ساکت بود۔۔۔شاید ھردومون داشتیم بہ نفس ھامون گوش میدادیم

ثانیہ ھا بہ سکوت گذشت و سکوت بہ درازا۔۔

تا اینکہ بالاخرہ صدای چرخ ھای ماشینی کہ میشد حدس زد از کنار جیمین رد میشد ، خلوت خاموش ما رو بھم زد۔

این تیری رو از قلب من عبور داد۔۔۔اون۔۔۔ھمسر من بود۔۔۔کسی کہ فرزند من رو حمل میکرد۔۔و الان۔۔۔نیمی از شب رد شدہ بود

+میشہ بیای دنبالم؟

لبخند کوتاھی زدم۔این جملہ۔۔۔

بارھا بھتر از ھزاران ابراز علاقہ بہ من اشتیاق میداد۔

اون سعی در ابیاری نھال جوان اما خشکیدہ عشق ما رو داشت ۔

تحملش کمی سخت بود اما من درد کمرنگی در قلبم داشتم۔۔دردی کہ با ھر جھش خون توی رگ ھام پخش میشد و این نگرانی بود۔۔۔

+کجا؟

*میفرستم برات

اون ھنوز قطع نکردہ بود۔۔۔من ھم علاقہ ای بہ قطع کردن نداشتم۔۔۔بعد از چندین ماہ۔۔۔این سخنان کوتاہ۔۔۔جملات عادی۔۔۔برای روح خستہ ما بیشتر از روزمرگی بود

DilemmaWhere stories live. Discover now