I hate you || Dylan O'brien

Two

5 miesięcy później...

W końcu był koniec roku szkolnego, przez ostatnie 5 miesięcy ni razu nie rozmawiałam z Dylanem, a nawet go unikałam. Dzięki niemu stałam się silniesza, i za to mu dziękuje. Mój brat pomógł mi przetrwać ostatnie miesiące, przez tą sytuacje z O'Brienem nikt nie chciał ze mną rozmawiać. Nie dziwie się kto by chciał gadać czy nawet spokrzeć na pośmiewisko całej szkoły. Ale to już ostatni dzień, ostatni dzień tych upokarzających komemtarzy. Będe mogła chodzic do mojej wymarzonej szkoly aktorskiej, bardzo kocham ten zawód od dziecka chcialam grac w jakims filmie. Mój brat postanowił nadal chodzic do tej szkoły, bo pomimo tej sytuacji znalazł dużo kolegów. Jest 7.30 za pół godziny muszę wyjść żeby zdążyć na to cholerne zakończenie roku. Ubrałam moją ulubioną sukienke oraz czarne Vansy. Zjadłam śniadanie i wyszłamz domu ze słuchawkami w uszach. W końcu dostałam to idiotyczne świadectwo, wyszłam ze szkoły, gdzie miałam czekać na mamę bo chciałam od razu złożyć papiery do Royals Academy of Dramatic. Szłam już do samochodu, gdy drogę zagrodził mi brunet, myślałam że znowu chce mnie upokorzyć więc zaczelam iść przed siebie, ale nie chciał zejść mi zdrogi.
- Britt, przepraszam Cię - rzucił ze skruchą.
- Co znowu jakiś głupi zakład czy może koledzy stoją za mną i się śmieją ?? - wymamrotała.
- Mała ja nprawdę przepraszam, nie chciałem żeby tak wyszło... - opóścił głowę.
- Mówił Ci nie nazywaj mni "mała" a jak niby miało być, wiesz może lepiej nie odpowiadaj. Wybaczam Ci pasuje ?? A teraz zostaw mnie. - Odsunełam się i szarpneł go niechcąco w ramie. Gdy weszłam do samochodu mama zaczeła się wypytywać co to za chłopak, ale nie miałam już siły z nią rozmawiać...