"binbaşı jeon arkadnızda" jimin'in bana seslenmesiyle arkamı döndüm ve o an karın boşluğumda inanılmaz bir acı hissetmemle yere yığıldım.
"JUNGKOOK" o an kulağıma duyulan tek ses jimin'in bana acı bir şekilde seslenmesiydi ama şu anda hissettiğim acı yüzünden ona dönüp bakamıyordum bile.
Şu anda hissettiğim tek duygu acıydı, vurulmuştum 2 kurşun karnıma gelirken 1 kurşunda göğsüme gelmişti.
Jimin koşarak yanıma gelip diz çökmüştü yüzümü avuçları içine alırken o inci gözlerinden inci taneleri akmaya başlamıştı bile.
"Yapma güzelim dökme o incilerden inci tanelerini, çünkü şu anda onlar canımı daha fazla yakıyor."
Daha fazla ağladı o ağlarken benim canım daha fazla yanmaya başlamıştı canım acıyor ama bu acı vurulduğum için değildi onu üzdüğüm içindi tek gözyaşına dünyaları bile yakacağım adam şu anda benim yüzümden acı çekiyordu, benim yüzümden ağlıyordu.
"Konuşma jungkook lütfen konuşma kendini yorma gelecekler tamam mı kurtulacaksın ama lütfen şu anda gücünü harcama"ağlamaya devam etti. inci tanelerini hiç acımadan benim yüzümden döküyordu ve o ağladıkça canım daha fazla yanmaya başlamıştı.
"Niye ağlıyorsun park bir asker ağları mı hiç" acı dolu bir sesle dalga geçmiştim.
Ne komik ama dimi şu ada ölmek üzereydim ama o ağlamasın diye çabalıyordum. İşe yaramadı ağlayışı hıçkırıklara dönmüştü.
Şuan bir savaşın içindeyken etrafa yağmur gibi kurşun yağarken o başımda ağlıyordu.
"Jungkook lütfen lütfen daha senle çıkmadım jungkook beni bırakıp nereye gideceksin"işte bu sözler bütün acımı unutturmuştu, ama sonradan olduğumuz durumu hatırlarke. Sanki o kurşunlardan biri de kalbime isabet etmiş gibi ağrımaya başlamışı.
"Bu kez sen beni unut park unut ki şehit olduğumda arkamdan ağlama çünkü ben buna dayanamam park, tanrı şahidim olsun ki dayanamam"o daha fazla ağlamaya devam ederken ben sözlerime devam ettim.
"Ağlama ki bir bakışına şiirler yazdığım adamın son halini böyle görmemeyim"
Ağzımdan artık kanlar akmaya devam ederken dudağımın üstünde bir baskı hissettim zar zor açık tutuğum gözlerimi bu baskıyla kapattım. Bir kaç saniye sonra dudağımdaki baskı yok olurken gözlerimi zorla tekrar açtım.
"Sana aşık oldum jeon, beni kendine aşık ettikten sonra nasıl beni bırakıp gidersin"
Bu sözleri son sözleri olmuştu üst üste yediği kurşunlarla öne sendelemişti tek bakışına şiirler yazdığım adam.
Beni kurşunlardan korumak için bana daha fazla yaklaşmıştı ve o an kurşunlardan biri kafasına gelmesi.
Ağzından deli gibi kan akarken üstüme yığılmıştı. Kollarımı zar zor ona sararken artık akmaya başlamıştı göz yaşlarım.
Artık gözlerimi açık bile tutamiyacak kadar zor durumdaydım. Bende kapadım gözlerimi bu dünyaya benim dünyam park jiminken onun olmadığı bir dünyada kalmanın ne anlamı vak ki
Belki bu dünyada değilde diyer dünyada mutlu oluruz. Ona yazıpta okuyamadığım şiirleri diyer dünyada okurum. Ve kapadın gözlerimi sonsuzluğa.
__________________________________
Evetttt yeni bölüm
Bu bölümü bilerek kısa yazdım
Diğer bölümlerde
Görüşürüzzzzzz
ESTÁ A LER
my major // jikook
Fanfic"park jimin Seul emredin komutanım" yüksek ve kararlılıkla çıkan sesimle kendimi tanıttım üstümdeki yeşil asker üniformam ile cesur ve kararlı bir duruş sergilemek lazım ve aynen öyle yapacam üstümdeki üniformaya layık olacam "Kısa bölümler"
