အပိုင်း ၂ အကြီးဆုံးသမီး

လျန့်ယင်းယင်း၏မျက်နှာသည် ပို၍ပင် စူပုပ်သွားတော့သည်။

အန်တီဝမ်နှင့် ရှောင်ကျိုးသည်လည်း ပျော်ရွှင်နေကြသည်။

သူတို့နှစ်ယောက်သည် ကိုယ်ပိုင်ခရီးမထွက်လိုက်ရသော်လည်း နိုင်ငံခြားသို့ အလကားသွားရသည့်အပြင် အလုပ်သမားဥပဒေအရနှင့် ကျန်းဟွမ်အပိုပေးသော မုန့်ဖိုးများကြောင့် သာမာန်အချိန်ပိုကြေးထက် သုံးဆ ခန့် ရသွားကြသည်။

မိသားစုအတွက်ထောက်ပံ့ချင်သော လူများအဖို့ ထိုပိုက်ဆံသည် လုံလောက်ပိုလျှံသော ပမာဏဖြစ်ပေသည်။

ရှောင်ကျိုးကိုမြင်သောအခါ ကျန်းယန်ရှန့်သည် တစ်စုံတစ်ခုကို သတိရသွား၍ အခန်းထဲသို့ပြန်ကာ ယူလိုက်သည်။ အဝတ်ဗီရို၏ထောင့်တွင် သူမ အား လျန့်ယင်းယင်းပေးထားသော မွေးနေ့လက်ဆောင်ကိုတွေ့၍‌ ရှောင်ကျိုးအား ပေးလိုက်သည်။

"ဒါက ကျွန်မနဲ့အဆင်မပြေတဲ့လူတစ်ယောက်ဆီကရတဲ့ လက်ဆောင်မို့လို့ပါ..."

အိမ်၏ အကြီးဆုံးသမီးက ပေးသည်ဖြစ်သောကြောင့် လက်ဆောင်သည် အစစ်အမှန်သာဖြစ်မည်။ ရှောင်ကျိုး၏မျက်လုံးများသည် တံဆိပ်ကိုမြင်သောအခါ တောက်ပသွားကြသည်

"ဟုတ်ကဲ့...ကျွန်တော်သိမ်းထားလိုက်ပါမယ်..."

ရှောင်ကျိုးက ပြောလိုက်သည်။

"ကျွန်တော့်ကောင်မလေးရဲ့ မွေးနေ့ကျရင်ပေးဖို့ စောင့်နေလိုက်မယ်..."

ရှောင်ကျိုး၏ကောင်မလေး၏ မွေးနေ့သည် ဩဂုတ် နှင့် စက်တင်ဘာ တစ်လလအတွင်း ဖြစ်သည်ကို ကျန်းယန်ရှန့် မှတ်မိသည်။ သူမ ကို ပေးဖို့ ၃ ၄ လလောက် စောင့်နေရဦးမည်ဖြစ်သည်။ ရှောင်ကျိုးသည် တကယ် အစီအစဉ်ချတတ်သူပင်ဖြစ်သည်။

ကျန်းယန်ရှန့်သည် မနေနိုင်ပဲ ပြုံးလိုက်မိသည်။

ကျန်းဟွမ်သည်လည်း သူ၏ 'တည်းခိုခန်း' ပရောဂျက်မှ ပြန်ရောက်လာသည်။ သူ့ကိုကြည့်ရသည်မှာ အလွန်တက်ကြွနေ၍ နှစ်အနည်းငယ် ငယ်နုသွားသကဲ့သို့ပင် ဖြစ်နေသည်။

ယန် ကိုပြန်လည်ဖြည့်တင်းရန်အတွက် ယင် ကို ရွေးချယ်နေရသည်ကို ကျန်းဟွမ် စိုးရိမ်ခြင်း မဖြစ်ဘူးလား။