Pink Moon

Pink Moon Suicide [3]

Gdy wyszedłem z domu, szedłem do parku spotkać się z Natalią. Byłem bardzo podekscytowany spotkaniem z nią, jednak wiedziałem, że już jest moja. Wiedziałem o tym, że mogę chodzić z każdą dziewczyną jaką tylko chce a ona wydawała się dość łatwa.

W drodze, usłyszałem dzwonek od telefonu. Zdziwiłem się, bo zobaczyłem, że dzwoni do mnie przegryw z mojej klasy. Na wyświetlaczu pojawił się wyraźny napis. ,,Oliwier"

Oliwier był bardzo cichym chłopcem. W odróżnieniu do innych chłopaków w jego wieku, nie grał w piłke nożną, koszykówkę czy gry komputerowe. Nie miał on powodzenia u dziewczyn, ponieważ całą uwagę przykuwał Szymon i jego koledzy ze szkolnej drużyny sportowej. Był dość gruby i miał sporo defektów swojego ciała przez co nie wzbudził zainteresowania żadej dziewczyny, wręcz przeciwnie. Obrzydzał je.

Postanowiłem odebrać telefon, i usłyszałem zapłakany głos chłopaka. -Szymon, chce popełnić samobójstwo. -
W tym momencie ten grubas zrujnował mi cały humor. Miałem zaraz iść na randkę z ligą wyższą o której on mógł sobie jedynie pomarzyć, a zamiast tego zawracał mi głowę. -Słuchaj przegrywie, nie obchodzi mnie twoje życie i rób sobie z tym co chcesz ale nie dzwoń do mnie nigdy więcej.- Powiedziałem zirytowany.
-Spójrz w górę.- Oliwier odpowiedział przez telefon.

W tym momencie spojrzałem na góre dziesięciopiętrowego budynku mieszkalnego który był w trakcie budowy. Na jego krawędzi siedział Oliwier. Kiedy zdałem sobie sprawę jak bardzo poważna jest sytuacja próbowałem przegadać z nim to.
-Stary, nie mówiłem poważnie, czekaj, zaraz tam będe. - W tym momencie Oliwier przerwał mi zdanie. -Masz patrzeć.-

Chlopak podniosł się stojąc w tym momencie na krawędzi budynku. Różowy księżyc w tym momencie znajdywał się za jego plecami mieniąc się i błyszcząc. W tym momencie Olek skoczył. Mój świat się na chwilę zatrzymał, słysząc tylko odgłos upadającego człowieka.