🩺
Oğuz sessiz kalıp başını sallayınca Fatih daha fazla durmak istemedi ve odadan çıktı. İki gündür geçmeyen baş ağrısı, Oğuz'la şiddetlenmiş gibiydi. Ağrının şakaklarına kadar indiğini hissediyordu. Parmak uçlarını şakaklarına bastırdı. Ovmaya çalıştı ama olmuyordu, her darbesi keskin bir sancıyla geri dönüyordu. Parmak uçlarını özgür bırakıp kahvenin bir nebze olsun baş ağrısını alacağını umut ederek adımlarının rotasını doğruca hastanenin kafeteryasına çevirdi.
Kalabalığın ve uğultunun başındaki ağrıya yardımcı olmayacağını bilse de kahvesini kafeteryada içmekte kararlıydı. Odasında yalnız kalmak istemiyordu. Yalnız kaldığında gözünün önünden silinmeyen görüntüler ruhuna işkence ediyordu. Semih ile Gökçe'nin durumu kalbine koca bir ağırlık inşa etmişti. Özellikle de Semih'in, Gökçe'nin yanında güçlü duruşu ve Gökçe yokken kendini bırakışı Fatih'i derinden sarsmıştı.
Düşüncelerinin eşliğinde kafeteryaya inip aldığı kahvesiyle boş bulduğu bir masaya doğru ilerledi. Kafasının içinde hâlâ Gökçe'nin hıçkırıkları yankılanıyordu. Kafeteryanın uğultusunun Gökçe'nin hıçkırıklarını bastıracağını zannetse de yanıldığını çoktan anlamıştı. Hiçbir ses, bir annenin evladını kaybettiğinde attığı çığlık kadar yüksek değildi.
Kahvesinden büyük bir yudum aldı. Kahvenin sıcaklığı boğazını yakıyordu ama Semih ile Gökçe'yi düşünmekten boğazındaki yangını hissetmiyordu. Yeniden büyükçe bir yudum aldığında tam karşısına oturan kadına baktı.
Kadın; ''Selam, oturmam da bir sakınca var mı?'' diye sorup elindeki telefonu ile sigara paketini masanın üzerine bıraktı.
Fatih kadına dikkatli bakınca Merih'le basketbol maçı yaptıkları gece karşılaştığı kadın olduğunu hatırladı. ''Bir şey mi isteyecektiniz?''
''Hayır.'' dedi kadın. ''Yani özel bir isteğim yok. Bu arada beni tanıdınız mı bilmiyorum ama geçen gece basketbol sahasında karşılaşmıştık.''
''Evet hatırlıyorum.''
Kadın çok kısa bir an sessiz kaldıktan sonra; ''Oğuz'un arkadaşıyım. Bugün taburcu olacağı için yanında olmak istedim.'' diyerek masa üzerinde duran sigara paketini işaret etti. ''Sigaranın yanına kahve almak için buraya gelmiştim ki sizi gördüm, merhaba demek istedim. '' Duraksadı ve masaya doğru hafifçe eğildi. ''Size hâlâ ısrarla Ozan diyor değil mi?''
Kadının sorusu, Fatih'in kulaklarında dehşet bir merak hissiyle tıslamıştı. İçindeki meraka yenik düşerek; ''Oğuz'un arkadaşıyım dediniz. Ne kadar bir süredir onu tanıyorsunuz?'' diye sordu.
''Çok uzun bir süredir. Yani kendimi bildim bileli diyebilirim.''
''Kardeşine olanlara üzüldüm.''
Karşısındaki kadın titrek bir nefes aldı ve yüzüne bariz bir şekilde hüzün yerleştirdi. ''O gece çok talihsizdi. Ben de oradaydım ama yapılacak bir şey yoktu. Zamansız bir kayıp oldu.''
''Başınız sağ olsun.''
''Teşekkür ederim.'' dedi kadın az önceki hüzünlü ifadesine zıt bir tavırla ve elini uzattı. ''Sohbet ediyoruz ama tanışmadık, ben Bahar. Muhtemelen bundan sonra sık görüşeceğiz çünkü Oğuz'u kontrolleri sırasında yalnız bırakmaya niyetim yok.''
Fatih yüzeyde kalan düşüncelerini geriye itip belli belirsiz gülümseyerek elini uzattı. ''Ben de Fatih.''
Bahar elini geri çekmeden; ''Memnun oldum.'' dediğinde Fatih'in kulaklarına aynı anda Asya'nın açıklama bekleyen sesi doldu. ''Beni tanıştırmayacak mısın Fatih?''
🩺
Umarım küçük sürprizimi beğenmişsinizdir😍
Yeni yıl hepimize sağlık, mutluluk, huzur, başarı ve bolca sevgi getirsin🤲🏻♥️
Yeni yılınız kutlu olsun 🎈
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EV ARKADAŞIM (Raflarda)
Teen FictionDaha önce hiç tanışmayan bir kız ve bir erkek aynı evde kalabilirler mi? Arkadaş olabilirler mi? Peki bu arkadaşlık ya aşka dönüşürse? Kaybetme korkusu ve gurur bu aşkın önüne geçebilir mi? Hangisi daha zor olur? Aşkıyla yanmak mı yoksa yanarken ona...
