Kor Gibi

77. Bölüm

__ Evet! Bizi birbirimize bırakın!

__ Sen hele kapa çeneni!

Korhan Alper'in öfke dolu sesini önemsemeden babasını kolundan çekmişti.

__ Bak... Madem geldiniz, kenar da durun ve Gediz'le benim adil bir şekilde karşı karşıya gelmemi sağlayın!

Tarık Bey oğlunun huyunu bildiği için bir an kararsız kalmıştı, Korhan ise hırslıydı. Gözleri parlıyor diğer yandan dişlerini sıkıyordu. Hem tüm planı alt üst olmuştu hem de... Babasından izin almaya çalışan bir çocuk durumuna düşmüş, rezil olmuştu! Hem de Gediz'in karşısında!

__ Korhan...

__ Baba! Çıkın buradan!

__ Saçmalama!

__ O zaman kenar da kalın!

İlk kez bu kadar sert konuşuyordu babasıyla. Gözleri tehditkâr bir şekilde neredeyse suçlayıcı bir şekilde bakıyordu. Tarık Bey bu kadar ağır bir tepki beklemiyordu. Kararı istemese de oldukça hızlı olmuştu. Çünkü oğlunun gururunu kırarsa sonuçlarının ne kadar kötü olacağını da o inadını da çok iyi biliyordu, başka şansının olmadığının bilincinde geri çekildi. En azından müdahale edebileceği bir mesafede olacaktı!

__ Pekâlâ... Biz karışmıyoruz!

__ Tarık Amca!

Alper'in şaşkın bağırışını duymazdan gelmişti Tarık Bey.

__ Yalnız araya hiç kimse girmeyecek! Gediz ve Korhan... Sadece siz! Yoksa araya çok fena girerim!

Rahatlarcasına derin bir nefes aldı Korhan ve Gediz'e kaşlarını kaldırarak onu tam karşısına istedi. Yüzünde bir gülümseme belirdi, evet... Gediz bir an da olsa tereddüt etmişti. Ama sadece bir an... Korhan boynunu sağa sola kırarak boynundan gelen çıtırtılarla rahatlarken Gediz'e baktı ve bir iki adımla yaklaştı ona... Ama sonra Alper'in sesi geldi kulağına.

__ Selen! ... Sana dışarıda kal demiştim!

Ne? Selen mi? Selen'in ne işi vardı orada? En son uyuyordu... İlaç almıştı! Hepsi numara mıydı, öyle bile olsa Alper nasıl onu da oraya getirirdi? Bir an da başından aşağı kaynar sular inmişti sanki! Elinde olmadan onu görmek istercesine bir an başını sağa doğru çevirdi... Ve Selen'i göremeden üzerine aniden gelen ağırlıkla bir an da kendini yer de buldu! Lanet olsun! Gediz aklının dağıldığı o anı tabii ki kaçırmamıştı. Korhan yüzüne inen yumrukla bir an yüzünün yandığını hissetti. Ama en çok canını yakan o an yükselen çığlıklar arasında Selen'in narin sesini fark etmesiydi! Hayır, böyle bir kavgaya şahit olmaması gerekiyordu. Ruhsal durumu yeterince ince bir çizgi üzerinde gidip geliyordu zaten. O yüzden hızla Gediz'e odaklandı. Yüzüne bir yumruk daha inmek üzereyken son an da o yumruğu avucunun içine almayı başardı. Ancak bu hiçte kolay değildi! Gediz'in gücünün de kendisine yakın olduğu bir gerçekti ama strateji sorunu vardı ve hırsı onu oldukça kötü etkiliyordu. Tıpkı o an olduğu gibi...

Gediz güç sarf etmekten kızarırken Korhan vakit kaybetmekten son bir gayretle elini yana iterek Gediz'e sertçe kafa atmıştı. İşte bu Gediz'in sonuydu!

Gediz üzerinde geriye doğru giderken Korhan yerinde doğrularak Gediz'i yakasından yakaladı ancak onu kendisine doğru çektiği an da boynuna dayanan keskin bir soğukluk hisseti. Bıçak... İşte bunu beklemiyordu!

__ Gediz!

Tarık Beyin neredeyse yüreğine inecekti ancak Gediz'in bağırışı onların yaklaşmalarına engel olmuştu!

__ Kimse yaklaşmasın, eğer elinizi silahınıza atarsanız adamlarım sizi değil Korhan'ı vuracak! Duydunuz mu beni!

Etrafa derin bir sessizlik çökerken Korhan ve Gediz yüz yüze duruyorlardı.

__ Sonunda korkuyor musun ha... Söylesene!

__ Senden mi, dedi Korhan nefret dolu bir sesle...

Sen bana hiçbir şey yapamazsın!

Ancak tam o sırada gerilerden babasının sesini duyar gibi oldu.

__ Selen, dur!

__ Ben sana her istediğimi yaparım!

Gediz'in son sözleri oldukça kararlı görünüyordu. Korhan boynunda ki bıçağın tenini yavaşça kestiğini hissetti... O an kendisini ölüme yakın hissederken... Tek düşündüğü selen'di! Onu bırakıp gitmek istemiyordu, ölümüne şahit edip bin bir acıyla bırakıp gitmek istemiyordu! Sadece bir an yüzünü buruşturmuştu ki... Bıçağın baskısı azaldı, Gediz'in bakışları şaşkınlık ve korkuyla büyüdü! Korhan hızlanan kalp atışlarıyla neler olduğunu anlamaya çalışırken Gediz yavaşça yana doğru yıkılmıştı!

Ve Korhan o ana kadar gerçekten hayatında hiç öyle korkmamıştı. Selen... Hemen Gediz'in arkasındaydı, Alper gözlerinin önünde Selen'e ulaşarak onu kollarının arasına çekmişti. O güzel gözleri... Gediz'e şokla bakıyordu!

O esna da uzaklardan babasının bağıran telaşlı sesini duyuyordu.

__ Çabuk ambulans çağırın!

Sonra gözleri Gediz'e kaydı... Omzunun hemen altında... Bıçak vardı, ona saplanmıştı ve kan akıyordu! Selen mi, bunu o mu yapmıştı?

__ Korhan! Kendine gel!

Alper'in bağıran sesiyle irkilerek doğruldu Korhan! Beyni bir an da deli gibi çalışmaya başlamıştı.

__ Kanı durdurabileceğimiz bir şey gerek! Temiz bir mendil ne olursa!

Gediz ölemezdi, asla ölmeyecekti! O gece o şekilde değil... Selen yapmışken değil!

Tarık Bey oğlunun seslenişine cebinden çıkardığı mendilini açıp hemen yanına gelerek cevap vermişti.

__ Al bunu! Allah kahretsin!

Korhan mendili bıçağın tamamen etrafına sararak bastırmaya başlamıştı. Korkuyordu, Gediz kıpırdamıyordu ve bıçak sol omzunun altındaydı! Bilemiyordu ama... Ya kalbine bir şekilde zarar vermişse? Düşünmek istemiyordu!

__ Arabaya atıp götürelim! Neden bekliyoruz?

Korhan nefes nefese bir halde yanıt verdi Alper'e ama gözlerini Gediz'in yarasından ayıramıyordu!

__ Olmaz! Bıçağı içinde yanlışlıkla oynatabiliriz!

__ Benim yüzümden... Ben yaptım...

Korhan o hafif titreyen ses üzerine gözlerini Selen'e çevirmişti. Selen'in dudakları titriyordu, gözleri bomboş bakıyordu ama kim bilir neler geçiyordu aklından! İçi parçalanıyordu ona bakarken, hemen Alper'e seslendi.

__ Onu götür buradan!

__ Her şey yoluna girmeden gitmem ben hiçbir yere!

Ellerine kan bulaşmıştı ve mendil tamamen kanla dolmuştu. Tartışacak hali yoktu sadece Selen'i kurtaracak bir yol arıyordu. Onu polislerin eline asla teslim etmeyecekti. Üstlenebilirdi... Gerekirse suçu hemen üstlenirdi zaten bu yalan da değildi. Her şey onun suçuydu! Selen sadece onu korumak istemişti. O sırada Tarık Bey bir köşe de telefon görüşmesi yapıyordu. Tek istediği çocuklarını bu olaydan olabildiğince uzak tutmaktı ama zordu biliyordu!

__ Ambulans geliyor!

Basket sahasını dolduran ambulans sesi herkesin içine bir miktar umut serpmişti.

Korhan ve Selen hariç...

Canlarımm, keyifli bir şekilde okumuşsunuzdur umarım, yorumlarınızı beklerimm:))