ယီဟွေ့၏လက်က တွန့်ခနဲဖြစ်သွား၍ ယန်ချန့်ရွှမ်က ပိုပျော်သွားပုံရသည်။

" ဒီတစ်ယောက်ကို မရီးလို့ခေါ်ရင် ဟိုတစ်ယောက်ကိုရော ဘယ်လိုခေါ်ရမှာလဲ..."

ကျိုးကျင်ဟမ့်က ထိုနှစ်ယောက်မှာ အတူတူဖြစ်ကြောင်း မရှင်းပြတော့ပေ။

" မရီးလို့ပဲခေါ်လေ..."

ယန်ချန့်ရွှမ်က လက်မထောင်ပြလိုက်သည်။

" မိုက်တယ် အရမ်းမိုက်တယ်... သူ တစ်ယောက်လုံး ဒီမှာရှိနေတာကို မင်းက သူစိတ်ဆိုးမှာ မကြောက်ဘူးပဲ..."

ဘဝနှစ်ခု ဖြစ်နေသည့် ယီဟွေ့မှာ ဒေါသမထွက်သော်လည်း တဖြည်းဖြည်းရှက်လာသောကြောင့် ပန်းသီးပင် ကောင်းကောင်းမခွာနိုင်တော့ပေ။

ကျိုးကျင်ဟမ့်က စိတ်ထဲမထားပေ။ အခွံမခွာထားသည့်ပန်းသီးကိုကိုက်လိုက်ပြီး စားနေစဉ်မှာပင် သတိပေးလိုက်သည်။

" ငါ နေကောင်းတယ် လာကြည့်ပြီးတဲ့သူတွေ ပြန်လို့ရပြီ..."

ယန်ချန့်ရွှမ်က သူ့ကိုမျက်စောင်းထိုးလိုက်သည်။

" မင်းမှာကောင်လေးရှိနေပြီဆိုတော့ သူငယ်ချင်းတွေကို မလိုတော့ဘူးပေါ့လေ ဟုတ်တယ်မလား..."

" မင်းရဲ့ အဖိုးကြီးကိုရှောင်နေပြီး အခုမှ ပြန်လာတာမလား အတိအကျပြောရရင် ငါ့ကို လာတွေ့တာ မဟုတ်ပါဘူး... မြန်မြန်သွား သူ့ကို မစောင့်ခိုင်းနဲ့တော့..."

ယန်ချန့်ရွှမ်က သူ့ပေါင်ကိုတစ်ချက်ပုတ်ပြီး မတ်တပ်ရပ်ကာ အကြောဆန့်ပြီး သမ်းဝေလိုက်သည်။ သူ့ပုံစံက အလျင်မလိုသည့်ပုံဖြစ်နေသည်။ သူအပြင်မထွက်သွားမီတွင် ကျိုးကျင်ဟမ့်ကို စနောက်သွားရန်လည်း မမေ့ပေ။

" ငတုံးလို ပျော်ပျော်ကြီး မနေနဲ့ လိုင်းပေါ်မှာ ဘယ်လို ကောလဟာလတွေပြန့်နေလဲ ကြည့်လိုက်ဦး... မင်းက ပထမတစ်ခါ မျက်နှာမှာ ဒဏ်ရာရပြီး အခုကျတော့ ကိုယ်တွင်းအင်္ဂါတွေ ထိခိုက်ကုန်တယ်လို့ ပြောနေကြတယ်... မင်း ပါရမယ့် တီဗီစီးရီးကလည်း ပါဝင်ခွင့်ဖျက်သိမ်းတဲ့စာထုတ်ထားတယ်... မင်းရဲ့ သရုပ်ဆောင်အလုပ်ကတော့ အဆုံးသတ်တော့မယ်ထင်တယ်..."

မျောလွင့်နေသော ပြာမှုန်များWhere stories live. Discover now