Stars, shines in your eyes

✮1.Bölüm✮

Eski yıkık evin önünde duruyordu hiç bir şey yapmadan sadece bakiyordu...sanki yere sabitlenmişti hareket edemiyodu sanki biri evin içinden çıkıp onu surukleyerek bu kasabadan tekrar goturcekmis gibi hissediyordu.Yillar sonra hiç beklemediği bir anda geri döndüğü yıkık eski eve bakıyodu Mel.Çocukken kaçmak için elinden geleni yaptığı bu eve geri dönmüştü ama bu sefer içi boştu kimse yoktu....kim olabilirdi ki hepsi gitmişti yada Mel öyle saniyodu.Sadece anılar kalmıştı evde....kötü anılar ve Mel o anıların hiç gitmediğine emindi...

Araba sesiyle kendine geldi Mel derin nefes alıp verdi...tekrar derin nefes alıp verdi sakinleşmesi lazımdı şuan o anıları hatırlamanın ne yeriydi ne de zamanı değildi.Arkasindaki arkadaşına gülümseyerek baktı....sahte olan gülümsemesiyle."Meeell!" diye bağırdı Lowell arkasından.Koşarak yanına gelip sarıldı arkadaşına,Mel de kıkırdayıp Lowell'a sarıldı
"Meelll hala geri geldiğine inanamıyorum" dedi Lowell heycanla Mel burukça gülümsedi "bende...bende inanamıyorum" dedi bıkınca ama tabiki bunu çocukluk arkadaşına belli etmek istemiyordu onun için gelmişti buraya bu küçük kasabadan kurtulup Avustrulya'ya gitmişti Mel.Bir sürü yeni arkadaşı olmuştu orda eskisinden daha mutluydu okulda popülerdi,güzel kızdı Mel sarı saçlarıyla,yeşil gözleriyle, ince ve zarif bedeniyle herkesin dikkatini çekiyordu.Okulda dans kulübüdeydi şarkı söylüyordu amigo değildi ama onun gibiydi amigolar takım halinde olurdu Mel tek kişiydi.Ne kadar popüler olsada kimse katılmamıştı kulübe Mel dışında ama yinede mutluydu Mel yalnızlığı daha çok seviyordu çünkü.

Sarılmalarını Mel in cebinde çalan telefon bozdu Mel sarılmayı bırakıp cebinden telefonunu çıkartıp arayan kişiyi açtı

"Naber civciv?"dedi Alvin.

"İyi sen?"iyi degildi iyi olmak için çabalıyordu.

"İyiyim iyiyim"dedi ama pek de iyi degildi Alvin'de "Hala orda tek kalmanda emin değilim Mel"dedi sesi üzgün geliyodu Alvin hep böyleydi Mel konusunda endişeliydi kasabaya asla dönmesini istemiyordu Mel zar zor ikna etmişti Alvin'i.

"Merak etme iyi olucam...en azından çalışıcam şimdi kapatmam gerek"kapatmak istemiyordu ama kapatması lazımdı Lowell'in yanında Alvin ile konuşamazdı.

"Görüşürüz haber ver aklım sende kalmasın"dedi korumacı tavırla.

"Tamam,tamam ararım seni"
Mel telefonu kapatıp cebine koydu Lowell'a gülümseyerek baktı ve gelen nakliye arabasıyla beraber ikiside yıkık evin içine girdiler.Mel in Avustralya daki bir kaç eşyasını getirip yerlestirmişlerdi gün boyu Lowell ile evi temizleyip eşyaları yerleştirdiler günün sonunda Lowell gitmişti.Mel evde tek kalmıştı...en son isteyeceği şeydi.Mel kafasını dağıtmak için televizyonu açıp karşısına geçmişti koltuğa oturduğunda dizlerini kendine çekti ve telefona bakmaya başladı ama hiç bir şey umrunda değildi arkadaşlarını özlüyordu onların yanında maske takmıyodu onların yanında maskesizdi çünkü her şeyi biliyorlardı.... görmüşlerdi zaten onlardan bişey saklamak zordu.

★✮✭✭✮★✮✭✭✮★✮✭✭✮★

Bir süre sonra Mel koltukta uyuya kalmıştı sabah çalan alarmiyla zar zor kalktı.Telefonunu eline alıp bildirimlere baktı.Çoğunlukla Alvinden di haber vermediği için söylenmişti iyi olduğuna dair mesaj yazıp açık bıraktığı televizyonu kapatıp üst kattaki banyoya gitti.Yüzünü yıkayıp aşağı indi ne giyceğini bilmediği için bol kazak ve İspanyol paça pantolon giymişti.Kahvaltı yaparken zilin çalmasıyla irkildi ve gidip kapıyı açtı.Derin nefes alıp verdi kapının önünde ona gülümseyerek bakan Lowell'i görünce.Mel'in kenara çekilmesine izin vermeden eve girdi Lowell Mel kapıyı kapatıp Lowell'a baktı.