KABUS(Gece Yarısı)

~1~

Herşey gün gibi ortaya çıkmıştı hiç beklemediklerim tarafından gerçekleşmişti. Hayatım nasıl mı karardı,nasıl mı korkuları mı yendim,kolay olmasada zor olsada olmuştu.

Bundan tam 1 yıl önce hayatımın yeni başlangıçlarını yapmıştım yeni arkadaşlar,yeni öğretmenler.
Herşey bir rüya ile başlamıştı belkide bu olacakların habercisiydi...

"Lara gelecek misin?" dedi Gece sınıf kapısında beklerken.

Sıradaki defterleri çantama koyarken göz ucuyla ona bakmıştım.

"Hayır siz gidin benim biraz işim var." deyip çantamı tek koluma astım.Sonra sınıftan ve okuldan çıkıp eve doğru yürümeye başladım eve gider gitmez kulaklığımı taktım ve yatağıma uzandım,uykuya dalmıştım.

Sabah olmuştu,okula gitme vaktiydi servise binmeyi tercih etmedim,okula doğru yola çıktım.
Arkamda bir duman belirdi sonra telefonuma bir mesaj geldi,bilinmeyen bir numaradan.

"Benden kork ben hep arkanda olacağım asla yok olmayacağım bir nefes kadar yakınında olacağım."
(DUMAN)

Mesaj'ı görür görmez numarayı aradım ama ulaşılamıyordu.
Şimdi bu neydi,kim bu,ben mi paronayak oldum,seri adımlarla okula gitmeye başladım ama o hep arkamdaydı ben görmesem bile bir sis bir duman gibi,yok olmuyordu,görünmüyordu iyice korkmaya başlamıştım bir suç mu işledim,birine bişi mi yaptım,hayır ben kimsenin canını yakmazdım,duygularıyla oynamazdım amaç beni korkutmak mıydı,yoksa cidden beni öldürmek mi istiyordu? Sakin olmaya çalıştım evet ben hep  arkamda biri olduğunu hissediyordum her arkamı döndüğümde duman gibi yok olduğu için ona "DUMAN"adını vermiştim.

O kadar korkmuştum ki ara kalabalık yerlere girdim seri adımlarla ilerledim ikide birde arkama bakıyordum.her adımdan haberi olabiliyordu ve tekrar bir mesaj bildirimi geldi bilinmeyen numara.

"Boşuna arama ben her yerdeyim bir nefes kadar yakınında, bir hayal kadar uzağındayım,ne kadar ararsan ara ne kadar bulmaya çalışsa da beni,ben istemediğim sürece kim olduğumu bulamayacaksın,kafayı yiyeceksin..."
(DUMAN)

Çığlık çığlığa uykudan uyandım,bu bi kabusdu.Attığım çığlık üstüne annem oda'ya telaşla girdi.

"Lara, kızım noluyo,iyi misin?"dedi ve koşarak yanıma geldi

"Anne bir şey yok,iyim sadece bir kabus gördüm"

"Çok mu korktun?"

"Biraz korkutucuydu,gerçekmiş gibi."

"Bi kabus,sakin ol korkmana gerek yok bebeğim."

"Yemek hazır acıkmışsındır,gel yemek ye"

Diyip odadan çıktı,ama kabus çok gerçekciydi.birden Tolga aradı,telefona cevap verdim.

"Canım napıyosun?"

"İyim tatlım sen?"

"İyi bende,sen neden okuldan çıktın bizi beklemeden?"

"Tatlım biraz işim vardı onları halletmem gerekiyordu ama halledemedim canım çok sıkkın"

"Neden noldu?"

"Bi kabus gördüm aşırı gerçekçi ve aşırı korkunçtu"

"Ne gördün?"

Rüyam'ı Tolga'ya anlattım.

"Canım korkacak bişi yok alt tarafı bir kabus."

"Evet,haklısın fazla kafaya takmamam gerekiyo."

"Rüyalar gerçekleşmez bebeğim."

Tolga'nın bu konuşması beni rahatlatmıştı,Tolga'yı çok seviyorumdum.

"Telefonu kapatmam lazım annem yemeğe bekliyor beni gelince konuşuruz olur mu?"

"Tamam canım ararsın sen beni,dikkat et kendine sakında bu kabus'u kafana takma.Afiyet olsun sana görüşürüz"

"Görüşürüz"

Ne kadar korkmamaya çalışsam daha da korkmaya başlıyordum ama annemlen babama bişi çaktırmamam lazımdı bu yüzden güler bir şekilde,kendime çeki düzen verip,elimi yüzümü yıkayıp aşağıya indim ve masaya oturdum Annem herzaman ki gibi en sevdiğim yemekleri hazırlamıştı,mis gibi kokuyordu.Yemeğimi yedikten sonra odama çıktım ve aynadan kendime bakarken aynanın üstünde bir not buldum ve notu okumaya başladı.

"Afiyet olsun prenses en sevdiğin yemekler yapılmış..."
(DUMAN)

Bir dakika bu rüyamda gördüğüm isim nasıl olabilridiki bu,sadece bir rüya gerçekleşmiş olmazdı.
Rüyalar,kabuslar gerçekleşmezdi.Bu sefer hiç bir şey anlamamıştım nasıl olabiliyordu,böyle birşey mümkünmüydü acaba.Oturdum yere ve düşünmeye başladım.Tam düşündüğüm sırada telefonuma bir mesaj geldi "bilinmeyen numara"
Bu kadarıda olmazdı.
Mesajı okumak için telefonu elime aldım.

"Aniden,az önce olan gibi belki daha farkı ruhun bile duymadan..."
(DUMAN)

Korkum odama sinmişti.
Bir çığlıkla daha uyandım.
Evet,buda rüyaydı,rüya içinde rüya.
Ya bu sefer gerçek olursa,ya cidden böyle bi varsa,aklım almıyorduki nasıl olabilirdi böyle birşey.
Biraz daha düşünseydim kafayı yiyecektim.
Saat 6:30'du okula gitmeme yarım saat vardı,telefonumu elime aldım biraz oyun oynadım okul saati gelene kadar.

Merhaba şimdiden bu kitap tamamen hayal ve kurgudan oluşmakta ilk yazışım beğenirsini, okursunuz ümidiyle nefes kesen bölümler siz okurlarımı bekliyor olacak...