Evet ben geldimm...
Sizde hos geldiniz güzel okurlarım ♡♡♡
Biraz fazla oldu bölüm gelmeyeli farkındayım.. Beklediğiniz için teşekkür ederimm♡♡ düzenli bölüm gelmeye devam edicekkk:)))
Lütfen oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın:) oy sayısı gercekten az kaliyo ve bu beni üzüyor:))
Evet bölüme geçelimmmm:)) umarım beğenirsiniz ♡♡
☆☆☆☆☆☆☆☆
Kapı daha da fazla çaldığın da kerem konuşmaya başladı.
" Birini mi bekliyordun?" Diye sordu merakla.
" Hayır. Siz oturun ben bakayım " diyip hemen kapıyı açmaya gitmiştim. Kapıyı açtığım da Berkan sinirli bir şekilde karşımda duruyordu.
" Berkan.."
" Geç içeri helin!! Konuşucaz."
" Şimdi olmaz misa-" beni dinlemeden içeri geçmişti. Bende peşinden gittiğim de bağırmaya başlamıştı.
" Ne demek hayatından çıkıyorum lan! He ne demek söylesene. Kolay mı o kadar?!!" Diye bağırdığında kerem hakan ve Esra da yanımıza gelmiş merakla bakıyordu.
" Bak şuan misafirlerim var sonra konuşalım "
" Lan! Ne misafiri.. senin benden başka arkadaşın mı var helin !!"
" yeni arkadaşlar edindim Berkan. " dediğimde gözlerini benden çekip karşımızda bizi izleyen uçlüye bakmıştı.
" Bunlar mı yeni arkadaşların. " diyip gülmüştü.
" Bunlar mı derken güzel kardeşim?" Diye konuşmuştu kerem. Tam Berkan konusacakken araya girdim.
" Işıl sana aşık Berkan. Her geçen gün daha da kıskanmaya başladı. Seninle olan arkadaşlığımı bitirmemi istedi. Bende seni arkadaşım olarak gördüğümü söyledim ama ışıl Berkan seni arkadaş olarak görmüyo dedi. Aşkımışsın bana." Diyip gülmüştüm. Tam Berkan konusacakken yine sözünü kesmiştim.
" Hiç kendini savunma Berkan. Sen benim en yakın arkadaşımdın. Ben her şeyimi sana anlatırdım. Şimdi ben seninle nasıl arkadaşlığıma devam edeyim söylesene. Nasıl eskisi gibi olayım Berkan." Dediğimde Berkan gözleri dolmuştu.
" Güzelim bak tamam haklısın ama lütfen kesme benimle konuşmanı. Yine eskisi gibi olalım. Tamam Işıl'a şans vericem tamam. Unutucam seni ama beni bırakma lütfen "
" Berkan lütfen git. Bilmiyorum ne yapacağımı. Lütfen git. Arkadaşlarım evde "
" tamam gidiyorum ama konusucaz güzelim." Diyip kapıyı çekip gitmişti. Gözlerim dolmuştu. Kolay değildi. Hem de hiç değildim. En sevdiğim kişiyi neredeyse kaybetmiştim. Hayatım artık çok kötü gidiyordu. Yine de ben ayakta durmak zorundaydım. Mutlu gözükmek zorundaydım. Gülümseyip karşımdaki üçlüye döndüğüm de konuşmaya başladım.
" Kusura bakmayın lütfen. Hadi sofraya geçelim yeniden "
" Helin iyi misin gercekten ? İstersen gidelim sonra konuşuruz " Diye konuşmuştu Esra.
" Yok hayır iyiyim. Hadi hemde sohbet ederiz" Diye konuştuğumda beni onaylayıp sofraya gecmislerdi.
☆☆☆☆☆☆☆
