Her Arrival

9

Nakatayo na ako ngayon sa harap ng pintuan ni Rafaela. I am nervous! Do I even need to knock her door or not? Dang it! I can't lost my cool. Of course I must knock her door! Stupid, Duke! Ayaw mo nga sa taong walang respeto sa iyo tapos iyon din pala ang gagawin mo sa iba?

Fine! I will knock her door! I was about to do that when her personal maid named Jenny suddenly open the door leaving my hand hanging in the air.

What the hell? I want to scrieve her personal maid but that would be confusing. Kaya tumikhim na lang ako bago binaba ang kamay sa akmang gagawin.

Nanlaki naman agad ang mata ng katulong. Dapat lang! She should be scared! Everyone must be scared! She bowed her head and greeted me with fear. I could almost heard her heart beating so fast. Ts!

Tumango na lang ako sa katulong bago tuluyang pumasok sa kwarto ni Rafaela. I immediately found her in her study table reviewing her works.

Dalawang oras na rin kasi ang nakalipas magmula noong matapos kaming mananghalian ni Rafaela. Pumunta ako sa opisina ko para magbasa muna ng ilang mga dokumento habang naghihintay na matapos si Rafaela sa pagguhit niya. I know it will take time before she could make a lots of sketches.

But I couldn't stay any longer in my office knowing that we will be having our first stroll in the town later. I can't even think properly because of excitement.

Now I can fully agree to the saying that you can only feel the true happiness when it's not forceful... when you do things accordingly without even trying so hard to be happy. That's the real love I think.

"Are you done with your sketches, Rafaela?"

Tanong ko agad nang makalapit sa puwesto niya. Hindi naman ito nagulat sa presensya ko which is questionable. I hide my presence so that I can peek on her works. How childish eh?

But yeah. Maybe she heard her personal maid greeted me. Kaya siguro hindi na siya nagulat. But that's not the point! Napakalawak ng silid niya at ang layo ng pinto sa study table niya. Kung narinig niya nga kami, ang layo naman ng pandinig niya kung ganoon.

"Yes, Father. I sketched many different outfits. Kasama na doon ang mga pang gala kong damit."

"Why? Do you wish to visit the town regularly?"

Matamis na ngumiti si Rafaela sa akin bago tumango. "Not just the town, Father. But also the other kingdom. I wish to visit the Machuca Kingdom one day."

Nagulat ako sa kahilingan niyang iyon. Sa katunayan, madali lang naman sa akin na pagbigyan siya sa kagustuhan niya. Iyon nga lang ay hindi ako malapit sa kaniya dati dahil na rin sa pagiging bobo niya sa lahat ng bagay. Palagi niyang dinadala sa kahihiyan ang pangalan ko. Hinahabol niya pa ang prinsipe na parang baliw. Lahat ng katangian na mayroon si Rafaela ay hindi ko gusto.

Kamakailan ko lang napagtanto na mali pala ang ginagawa kong pagtaboy at pag-isip sa kaniya ng masama at noong mga oras na iyon, huli na para sa akin na humingi ng tawad sa kaniya dahil sa nangyaring aksidente sa hagdan na muntik niya ng ikinamatay. Iyon ang pangalawang pagkakataon na humiling ako sa Diyos ng isang himala.

Nasaksihan ko pa talaga ang pagtigil ng pulso nito na halos magwala ako dahil sa lungkot, sakit, at galit.

Lungkot dahil kasalanan ko ang nangyari. Kung hindi ko siya sinigawan, hindi siya aalis sa silid ko na umiiyak. It's my fault that she almost died! At galit para sa taong gumawa nu'n sa anak ko. Hindi ko alam ang buong kwento. Narinig ko na lang ang malakas na sigaw ni Errioulizza at ng mga katulong sa labas ng silid ko.

Due to my curiosity, I jut out. Only to find Rafaela batting with her own blood. It was truly horror. Nakapikit ang mga mata nito at dumudugo ang ulo. Ang suot nitong mahabang bistidang puti ay halos magkulay pula na.