SadeceAşçıMı? || MİNSUNG

6

Oclar

Hyunjin kişisi sizi çıkardı.

Hyunjin:

Jisung:
Hyunjin?✓
HYUNJİN NOLUYOR??✓

Şuan...
Noluyor?
Neden herkes beni engelledi?Şaka gibi
Neden birden?
Bari açıklama yapsaydınız piçler.
Birdaha onlarla konuşmayacağım.
Bunları söylerken de bir yandan ağlamamı durduramıyordum.
Lavaboya gidip yüzümü yıkadım.
Minhoya belli etmek istemiyordum.

"Jisung!!"

"Geliyorum..."

"Ya şurası biraz ıslak fakat-"

"Ne oldu?"

"Birşey olmadı..."

"Birşey olmasaydı böyle durmazdın.Ne oldu anlat bana."

"Birşey olmadı diyorum Minho.Kıyafetlerimi ver."

Sinir ve üzüntüden bunları söylemiştim ona.Kesinlikle belli etmedin Jisung bravo.

"Tamam al."

Ben yaşamayı haketmiyorum sanırım.Canımdan sevdiğim arkadaşlarım,aşık olduğumu bilemediğim insanı üzüyorum.Ben ne zaman iyi bir insan oldum ki?
Ne zaman iyi bir arkadaş,
Ne zaman iyi bir evlat,
Ne zaman iyi bir aşçı,
Ne zaman iyi bir insan oldum ki?
Ben bunları hakediyor muyum yoksa bunları hakkettirilmem mi gerekiyor?
Ben iyi değilim.
Ciddi anlamda.

"Minho bugün izinli olabilir miyim?"

"Hayır."

"Peki."

Nedenini bile açıklamadığım bir insandan izin almak,çok utandırıcı ve
şerefsizce.
Bende bunlardan itibaretim ya.
Utanç
Şeref
Hiçbiri yok.

"Annem benimle görüşmek istiyor.Lütfen...
Görüşmezsem daha kötü şeyler olacak
Lütfen izin verin
Söz yarın hemen işe başlayacağım.
Söz."

Bugün gidemezdim.Bu mentalle asla yemek yapamazdım.Evime gitmeyi,kapımı kilitleyip yatağımda ağlamak istiyordum.Tek istediğim buydu

"Yarın daha fazla mesai yapacaksan izin veriyorum"

"Yaparım.Teşekkür ederim."

Hızlıca kapıya ilerledim.Dışarı çıktım ve bir banka oturdum.İyice ağlayacaktım ki evde ağlamayayım.Hafif rüzgarlar,ardından sağanak yağmur.Beni huzurlandırıyordu.

Ağlamamı bitirdiğimde eve yürüyerek gitmek istiyordum.Esen rüzgar çok güzeldi.Telefonumu aldım ve birkaç fotoğraf çektim.Gözlerim kızarmış,çok yorgun görünüyordum.Gözlerimin kızarıklığının geçmesi için bekledim.Birkaç fotoğraf daha çektim ve herkesten gizli olan instagram hesabıma attım.Eve yavaş adımlarla gelmiştim.Kapıyı çaldım
Büyük ihtimalle azar işitecektim.
Kapı açıldı ve annem karşımdaydı.
Annem çoktan gelmişti.Kapıyı açtığı gibi yüzüme şaplak attı.

"Sen..Hem aşçılığa gittin hemde orospu mu oldun başımıza?Seninle işim bitmedi Jisung.GEÇ İÇERİYE!"

Bağırmasıyla irkildim.Nereden biliyordu?Changbin-
Hayır hayır
yapmaz
yapmazlar öyle birşey
Neden yapsın?
Yapamaz
Hayır
Başka bir yerden öğrenmiştir
Yapmaz...

Kapıyı çok hızlı çarpmıştı annem.Beni dövecekti,belliydi bu.Kolumdan sürükleyerek beni odama çıkarttı ve yere attı.Beni sopasıyla dövmeye başladı.Çok sertti.Vucudum kaldıracak gibi değildi.Çok acıyor..
Ananı sikeyim çok acıyor...

"Karım yapma lütfen,o bizim oğlumuz yapma.."

"Bu mu bizim oğlumuz? Orospuluk peşinde koşan biri benim oğlum olamaz."

"Ne iğrenç bir annesin...Keşke evlenmeseydim seninle."

"SENDE Mİ KARŞI ÇIKIYORSUN BANA?"

Cebinden bıçağı çıkardı.

"Bu bıçak..Jisung içindi fakat senin olmalı değil mi?"

"ANNE YAPMA!"

"ah.."

Bu bölüm kısa oldu o yüzden diğer bölümüde atıcam
ya ben konudan çok saptım ama eğlenceli yani bilmiyorum
Tabiki konusu hala aşçı olacak merak etmeyin
sadece kaos yaratiyorum nedeen
cunku okuyun diye
saka saka evet okuyun diye ama kaos yazmaktan hoslaniyprum
oy ve yorum💞