Iyi okumalar💫
Alel acele evden çıkıp hastaneye doğru yola koyulmuştuk 30 dakikada Tiryaki Hastanesinin önünde durduk vücüdüm zangır zangır titriyordu, kalbim sızlıyordu, gözlerimde süzülen yaşların haddi hesabı yoktu. Arabadan indik ve hastaneye girdik koşarak ilk bulduğum hemşireye "Fikri Tiryaki kaçıncı katta?" Dedim ve Hemşire "Fikri bey 6ıncı kata" dedi ve koşarak merdivenlere yöneldim Çağan arkamdan "Tuana! Asansörü kulanalım!" Dedi şu an merdivenlere zaman kaybetemezdim Çağan hak verip asansöre bindik ve 6'ıncı katın tuşuna bastım asansör hareket etmeye başladı ve 6ıncı durdu asansörden indim ve Amelyat haneye doğru koşmaya başladım sonunda Annemi görmüştüm ağlıyordu! Onu böyle görmek canımı yakıyordu.
Anneme sarilip hıçkırarak ağlamaya başladım "T-Tuana kizim" dedi Annem aciz sesiyle kalbimi daha çok acıtıyordu "Baban iyi olacak değil mi?" Dedi Annem babam hayatımda gördüğüm en güçlü ikinci adamdı "o-olucak olmak zorunda bizi böyle bırakmaz!" Dedim titreyen sesimle.
4 saat sonra
4 saat geçmişti fakat şu ana kadar hiç bir haber yoktu holde doktorun çıkmasını bekliyorduk Amelyat Anenin kapısı açıldı ve doktor çıktı hemen ayağa kalktım ve doktora doğru yürüdüm "Bababa nasıl?" Dedim halsiz ve yorgun çıkan sesimle "Amelyat beklediğimden daha başarılı çıktı birazdan kendisini normal odaya alıcaz geçmiş olsun iyi günler" diyip gitti yutkundum bizi bırakmamıştı iyiydi..
Umarim begenmișsinizdir aşklarım
Finale bir kaç adım kaldı...
